Duitse degelijkheid (ofwel; de reis)
Hallo lieve mensen! We zijn veilig en wel aangekomen :). Omdat we(ik en Melisje) beiden iets willen schrijven, maar niet 2x hetzelfde willen zeggen, hebben we besloten dat ik de reis beschrijf en Melissa de aankomst en het hier enzo.
Na het innige afscheid, het ontelbaar zwaaien en het rare gezicht van de douane beambte toen ik Norit op de band legde, waren we dan op schiphol; tenminste, het deel waar je anders niet komt ;). Snel alles checken of we weer alles hadden na het handbaggage checken en hatsikidee! De reis kan beginnen!
Bij de Transfer balie werd duidelijk dat we daar niets aan hadden; KLM heeft geen banden met Gulf Air (onze airliner na frankfurt), dus op Frankfurt moesten we zelf weer inchecken. Geeft niets, genoeg tijd..
dachten we..
Totdat we bij de gate kwamen, de vlucht was toen al een halfuur vetraagd. Geen paniek, even doorlopen op frankfurt en hatsa, komt allemaal goed.
Nou, niet dus. Boven Frankfurt werd onze vlucht in de wachtrij gezet, toen we eenmaal geland waren hadden we nog 10 minuten om de vlucht te halen en dat kan gewoon niet goed gaan. Eigenlijk hadden we al berust dat we gewoon in Frankfurt zouden overnachten, vluchten van Gulf air naar Bachrein gaan niet elke dag (onze complete vlucht was amsterdam-frankfurt-bachrein-muscat-trivandrum). Nooo problem. We hebben 10 maanden de tijd dus eigenlijk boeide het niet, lekker gratis hotel en beetje banjeren in een niet boeiende stad. Er stond vriendelijk een vrouwtje ons op te wachten die bevestigde dat het no way meer ging lukken, ze wees ons door naar de bali van de KLM, daar zouden we doorgeboekt worden.
Achter de bali zat een dikkige Duitser, de man had duidelijk geen liefde voor z'n vak. Na het standaard geouehoer vroeg ik hoe laat onze vlucht dan ook alweer gaat de volgende dag, dat wist hij niet, hij belde even. Ik volgde het gesprek niet maar toen hij ophing zei hij heel kort; 'jullie zouden deze vlucht nog kunnen halen, wel heeeel hard rennen en naar gate D1'.
TRRRRRRRRRRRRRRr, hatsa! weg rust. troep pakken en hard rennen, hard rennen met zware schoenen en zonder nachtrust. Nou en verkeerd hebben we gelopen hoor, rechstaf, mocht iet, linksaf, rechtdoor, trap op, stonden we midden in een restaurant,verdwaasd, trap af, linksaf. Rennen rennen rennen rennen, bam! douane.
Wij ons excuseren, de rij voorbijgelopen en meteen aan die vent gevraagd of we meteen konden; nou dat kon. Alles uit de zakken, alles op de band, door het poortje. Het alarm ging af, melissa moest meteen alles uit haar tas halen. Ik werd ondertussen 10 keer grondig gefoullieerd, riem los, toen schoenen uit, sokken gescand, schoenen door de band en ondertussen lagen onze papieren all over the place, in tig verschillende bakken. Ik dreigde mijn kalmte wat te verliezen en begon wat verwensingen in het Oudhollandsch te roepen. De degelijke Duitsers vonden het allemaal zeer komisch.
Hierna alles weer gecheckt, niet de veters gestrikt, doorrennen, alle papieren weer laten vallen, oprapen, en weer rennen. Uitgeput kwamen we aan, de mensen daar waren ook niet geheel zonder stress, maar toch blij dat we er waren (als dit niet zo is hadden ze onze baggage uit veiligheid uit het vliegtuig moeten mieteren, dat kost minstens een halfuur, zo kwam ik later achter).
Pffff, blij waren we wel, we hadden het gehaald, de vriendelijke gulfair vrouw gaf onze alle boardingtickets(ook voor de vluchten na bachrein), dus dat hoefde geen probleem meer te zijn. De vlucht naar Bachrein, de langste, verliep voorspoedig. Lekker eten, en goede service, gulf air bleek eigenlijk de hele rit naar Trivandrum een perfecte maatschappij(en very cheap ;) ).
In Bachrein (waar het goot van de regen, of all places!) was het al donker. We moesten daar opnieuw door de baggagecheck (vind ik best vreemd, maar dit was overal zo behalve in Omar), stond een flinke rij, het was ook geen fijn vliegveld, maar wel veel vleigtuig mensen in saddamhussein kleding ;). Daar kwam ik erachter dat ik mn mobiel niet meer had, waarschijnlijk uit mn zak gevallen in het vliegtuig, stom stom stom stom. Ik baalde best wel, maar we waren zowiezo erg, erg, errrrg gaar. Bachrein is volgens mij erg rijk,maar dat vliegveld ziet er echt niet uit (later bleek dat Muscat in Omar er al een stuk beter was), wel veel olie sjeik achtige ttypes, erg cool.
Vlucht naar Muscat ging goed, duurde maar een uurtje (maar ook hier een warme maaltijd, we zouden er in totaal 3 krijgen). Relaxte sfeer, niet baggage opnieuw inchecken, veel indiers (98% van de mannen met snor). Veel indiers die staren, echt heel erg staren zelfs, maar dat weet je al van te voren, eigenlijk wel weer komisch. Wat wel grappig was is dat we niet zeker waren of er nou een uur verschil tussen bachrein en muscat zat. Maar omdat op de borden nog vluchten van 12 uur stonden, dachten we van niet. Dus; we dachten dat we 2 uur hadden voordat onze vlucht naar Trivandrum ging. Hij werd al wel omgeroepen, maar dat was een andere vlucht, dachten we. Ik in mijn paraheid toch even besluiten naar de gate te gaan om vluchtnummer te checken, gelukkig maar! Het was wel onze vlucht en er zit inderdaad een uur tijdsverschil tussen Bachrein en Muscat. Toch mooi dat we 'm gewoon hadden.
Na 3 uur en nog meer gaarheid landen we om kwart over 7 sochtends in Trivandrum. Heerlijk dat we er zijn, nog even aan Gulfair het adres van ons eerste hotel opgegeven, wellicht vinden ze mijn mobieltje nog, vrij moeiteloos door de ambassade en dan... Door de uitgang, whoa, veeeel mensen. 1 ervan met een bord; Meinte en Melissa, jay!
Nog even en dan hebben we de taxirit van ons leven en de aankomst, maar daar vertelt Melissa wat over ;).
groetjes!
Na het innige afscheid, het ontelbaar zwaaien en het rare gezicht van de douane beambte toen ik Norit op de band legde, waren we dan op schiphol; tenminste, het deel waar je anders niet komt ;). Snel alles checken of we weer alles hadden na het handbaggage checken en hatsikidee! De reis kan beginnen!
Bij de Transfer balie werd duidelijk dat we daar niets aan hadden; KLM heeft geen banden met Gulf Air (onze airliner na frankfurt), dus op Frankfurt moesten we zelf weer inchecken. Geeft niets, genoeg tijd..
dachten we..
Totdat we bij de gate kwamen, de vlucht was toen al een halfuur vetraagd. Geen paniek, even doorlopen op frankfurt en hatsa, komt allemaal goed.
Nou, niet dus. Boven Frankfurt werd onze vlucht in de wachtrij gezet, toen we eenmaal geland waren hadden we nog 10 minuten om de vlucht te halen en dat kan gewoon niet goed gaan. Eigenlijk hadden we al berust dat we gewoon in Frankfurt zouden overnachten, vluchten van Gulf air naar Bachrein gaan niet elke dag (onze complete vlucht was amsterdam-frankfurt-bachrein-muscat-trivandrum). Nooo problem. We hebben 10 maanden de tijd dus eigenlijk boeide het niet, lekker gratis hotel en beetje banjeren in een niet boeiende stad. Er stond vriendelijk een vrouwtje ons op te wachten die bevestigde dat het no way meer ging lukken, ze wees ons door naar de bali van de KLM, daar zouden we doorgeboekt worden.
Achter de bali zat een dikkige Duitser, de man had duidelijk geen liefde voor z'n vak. Na het standaard geouehoer vroeg ik hoe laat onze vlucht dan ook alweer gaat de volgende dag, dat wist hij niet, hij belde even. Ik volgde het gesprek niet maar toen hij ophing zei hij heel kort; 'jullie zouden deze vlucht nog kunnen halen, wel heeeel hard rennen en naar gate D1'.
TRRRRRRRRRRRRRRr, hatsa! weg rust. troep pakken en hard rennen, hard rennen met zware schoenen en zonder nachtrust. Nou en verkeerd hebben we gelopen hoor, rechstaf, mocht iet, linksaf, rechtdoor, trap op, stonden we midden in een restaurant,verdwaasd, trap af, linksaf. Rennen rennen rennen rennen, bam! douane.
Wij ons excuseren, de rij voorbijgelopen en meteen aan die vent gevraagd of we meteen konden; nou dat kon. Alles uit de zakken, alles op de band, door het poortje. Het alarm ging af, melissa moest meteen alles uit haar tas halen. Ik werd ondertussen 10 keer grondig gefoullieerd, riem los, toen schoenen uit, sokken gescand, schoenen door de band en ondertussen lagen onze papieren all over the place, in tig verschillende bakken. Ik dreigde mijn kalmte wat te verliezen en begon wat verwensingen in het Oudhollandsch te roepen. De degelijke Duitsers vonden het allemaal zeer komisch.
Hierna alles weer gecheckt, niet de veters gestrikt, doorrennen, alle papieren weer laten vallen, oprapen, en weer rennen. Uitgeput kwamen we aan, de mensen daar waren ook niet geheel zonder stress, maar toch blij dat we er waren (als dit niet zo is hadden ze onze baggage uit veiligheid uit het vliegtuig moeten mieteren, dat kost minstens een halfuur, zo kwam ik later achter).
Pffff, blij waren we wel, we hadden het gehaald, de vriendelijke gulfair vrouw gaf onze alle boardingtickets(ook voor de vluchten na bachrein), dus dat hoefde geen probleem meer te zijn. De vlucht naar Bachrein, de langste, verliep voorspoedig. Lekker eten, en goede service, gulf air bleek eigenlijk de hele rit naar Trivandrum een perfecte maatschappij(en very cheap ;) ).
In Bachrein (waar het goot van de regen, of all places!) was het al donker. We moesten daar opnieuw door de baggagecheck (vind ik best vreemd, maar dit was overal zo behalve in Omar), stond een flinke rij, het was ook geen fijn vliegveld, maar wel veel vleigtuig mensen in saddamhussein kleding ;). Daar kwam ik erachter dat ik mn mobiel niet meer had, waarschijnlijk uit mn zak gevallen in het vliegtuig, stom stom stom stom. Ik baalde best wel, maar we waren zowiezo erg, erg, errrrg gaar. Bachrein is volgens mij erg rijk,maar dat vliegveld ziet er echt niet uit (later bleek dat Muscat in Omar er al een stuk beter was), wel veel olie sjeik achtige ttypes, erg cool.
Vlucht naar Muscat ging goed, duurde maar een uurtje (maar ook hier een warme maaltijd, we zouden er in totaal 3 krijgen). Relaxte sfeer, niet baggage opnieuw inchecken, veel indiers (98% van de mannen met snor). Veel indiers die staren, echt heel erg staren zelfs, maar dat weet je al van te voren, eigenlijk wel weer komisch. Wat wel grappig was is dat we niet zeker waren of er nou een uur verschil tussen bachrein en muscat zat. Maar omdat op de borden nog vluchten van 12 uur stonden, dachten we van niet. Dus; we dachten dat we 2 uur hadden voordat onze vlucht naar Trivandrum ging. Hij werd al wel omgeroepen, maar dat was een andere vlucht, dachten we. Ik in mijn paraheid toch even besluiten naar de gate te gaan om vluchtnummer te checken, gelukkig maar! Het was wel onze vlucht en er zit inderdaad een uur tijdsverschil tussen Bachrein en Muscat. Toch mooi dat we 'm gewoon hadden.
Na 3 uur en nog meer gaarheid landen we om kwart over 7 sochtends in Trivandrum. Heerlijk dat we er zijn, nog even aan Gulfair het adres van ons eerste hotel opgegeven, wellicht vinden ze mijn mobieltje nog, vrij moeiteloos door de ambassade en dan... Door de uitgang, whoa, veeeel mensen. 1 ervan met een bord; Meinte en Melissa, jay!
Nog even en dan hebben we de taxirit van ons leven en de aankomst, maar daar vertelt Melissa wat over ;).
groetjes!
posted by Anoniem at 6:48 p.m.
4 Comments:
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Hahaha nou ik was weer lekker aan het klooien!Sorry hoor!
Ik zag alleen dat er nog helemaal geen comment was op meinte's verhaaltje en dat vond ik toch wel een beetje sneu. Dus bij deze een dikke HAAAAAAAALLLOOO!!zodat meinte lekker ook een comment heeft!Dag daaaaaaaaag lieverds!Ik blijf jullie stalken hoor!Hahaha. kusjes!
haha, wat heerlijk zeg :)
zo even wat fotoos uploaden.
Wat ik al niet over heb voor mijn trouwe fans he ;)
jajaja, das hättet ihr euch wohl so einfach vorgestellt, ja, einfach so durch frankfurt durch rennen, ja, aber nein, neineinein! da habt ihr aber die rechnung ohne den wirt gemacht, ja, das geht doch nicht! :) wat leuke verhalen!!! en dan nog beelden en videos heeeeel erg leuk! bloggen blijven alstublieft:)
ik had trouwens echt niet verwacht dat er al so znel iets te lezen stat en verder was ik bang dat ik te jaloes word om gewoon verder te werken maat het tegendeel: je kan lekker een klein stukje mee op reis gaan en ben je dus minder jaloes hoor! leuk:)
Een reactie posten
<< Home