Koud paradijsje
We zijn een paar dagen langer dan we hadden verwild in Cochin gebleven, omdat we voor de verandering maar weer eens een voedselvergiftiging hadden opgelopen. Waarschijnlijk was een spinazie-quiche de boosdoener. Tenminste als we daar aan denken dan worden we spontaan weer misselijk! Na heel wat overgeven en diarree bracht de man van de home-stay ons naar de dokter en niet heel verrassend... we zitten weer aan de anti-biotica! Met veel liefdevolle zorg van het home-stay gezin knapten we na 2 dagen weer een beetje op en gingen onze eerste lange busrit in India beleven om naar de plaats Kodaikanal te komen.
Het eerste gedeelte van deze busrit deden we met een privébus. Over deze bus konden we niet klagen. De stoelen konden helemaal in ligstand, het licht ging uit (het was 's nachts) en we hadden wat verkoeling door de ramen die open konden. De chauffeur reed als alle Indiërs, als een idioot dus, maar we waren zo moe dat we er niet te veel over na dachten. 6 En een half uur later kwamen we in Palani aan, daar moesten we overstappen op een andere bus. Het station lag vol met slapende mensen waar we echt letterlijk over heen moesten stappen! De bus naar Kodaikanal was een gewone bus, zonder vering dus ;). Onze bagage heeft alle hoeken van de bus gezien. Dan moesten we ze voorin zetten, dan achterin, dan bovenin... en dat werd allemaal uitgelegt door mensen die geen Engels spraken. De busrit duurde ongeveer 3 uur, een leuk bergtochtje. Het was nog donker en we maakten allemaal haarspeldbochten. Misschien maar goed dat we niks zagen ;).
Aangekomen in Kodaikanal was het licht en koud! We zaten nu 2 kilometer hoog in de bergen en het zag er zo mooi uit! we stapten de bus uit en er kwam een man naar ons toe de een home-stay aanbood. We wilden wel even kijken, want we konden maar aan één ding denken en dat was slapen! De home-stay was opzich ok, maar op één of andere manier beviel dat mannetje me niet. Hij wou ook al van te voren geld hebben voor 3 dagen... ja daaaaag! We besloten om het niet te doen en wilden met een taxi naar een ander hotel. Dat mannetje wilde ons een ander home-stay laen zien, maar daar hadden we geen zin in. Dus met de taxi naar een hostel die we in de Lonely Planet hadden gelezen. Het was echt niet te geloven, maar het mannetje begon ons te stalken! Hij ging mee met de taxi. Toen we vroegen waarom zei hij dat als ons dit hostel niet zou bevallen hij ons een ander hotel zou laten zien. We zijn hem toen maar gaan negeren. Het Greenlands Youth Hostel was wel goed. Wel duur, maar een openhaard in de kamer en een geweldig uitzicht! Nou daar wilden we wel een keertje wat meer voor betalen! Dat mannetje begon trouwens om geld te zeuren. Meinte heeft hem toen maar even goed laten weten dat hij dat niet kreeg en dat we er niet om hadden gevraagt dat hij achter ons aan liep. Einde verhaal vervelend mannetje!
Na een kort slaapje in het hostel zijn we door het dorp gaan lopen. Helaas voelde ik me zo gaar dat we met de taxi terug naar het hostel moesten. In het hostel weer in bed gekropen onder de warme lakens. Ik voelde m'n buik weer een beetje en was moe. Als je je niet goed voelt dan vraag je je echt af wat je hier doet! Na een paar uurtjes voelde ik me weer goed en dan ben je weer de gelukkigste persoon op aarde die de kans heeft om dit allemaal mee te maken!
'S avonds hebben we met een Indiaas stelletje, een man uit Engeland, Zweden en een vrouw uit Duitsland bij een kampvuur gezeten bij het hostel. Het Indiase stelletje leerden ons over het hindoeïsme, de Engelsman vermaakte ons met zijn Engelse humor, de Zweed zat hier al 3 weken omdat hij ziek was geweest (gek he ;) ) en de Duitse vrouw verwende ons met chocolade-cake. Het was net een sprookje. We keken uit over de bergen met allemaal lichtjes van de huizen en zaten onder een sterrehemel zoals we nog nooit hadden gezien!
De volgende dag zijn we een wandeling gaan maken naar Dolphin en Eagle point, 2 steenuitstulpingen in de bergen. De weg er naar toe was af en toe erg stijl en dat we geen conditie hebben bleek wel nadat we door Indiërs op slippers en zelfs blote voeten werden ingehaald en uitgelachen! Tijdens deze wandeling kwamen we apen tegen. Waah! De eerste keer dat ik apen in het wild zag en niet achter tralies in de dierentuin! Echt geweldig die aapjes!!
Omdat we na onze voedselvergiftiging paranoïde zijn met eten besloten we naar het restaurant van het duurste hotel in Kodaikanal te gaan met de gedachte dat die het niet zouden kunnen maken om hun gasten te vergiftigen. We hadden nog geen één keer zo duur gegeten (met z'n 2en 900 rupee = 13,32 euro), maar het was heerlijk! Het was een lopent buffet met pasta's, curries, salades, soepjes en toetjes. Het was heel sjiek, dat hadden we nog niet gezien in India! Alleen de te kitcherige kerstversiering liet weten dat we in India zaten ;)!
De dagen dat we in Kodaikanal verbleven hebben we veel gewandelt. Zo zijn we een dag om het meer gewandelt vergezeld met een hond (Kees) en een andere dag zijn we naar Piller Rock gelopen. Daar aangekomen, het was best weer een hele klimwandeling, was het onwijs bewolkt en konden we niet zien waarom Piller Rock zo bijzonder was... De grote attractie waren wij er dan ook! Allemaal Indiërs wilden met ons op de foto! Daarna verscheen Piller Rock dan toch nog eventjes tussen de wolken door, dus niet voor niets deze wandeling gemaakt ;). De wandeling er naar toe en de terugweg hebben we ons verbaasd, vermaakt en gelachen om de Indiërs die met zoveel enthousiasme uit de auto's zwaaiden en schreeuwden. Ook stopte er een auto'tje met 10 Indiase jongens. Even waren we een beetje bang... wat moet die hele groep van ons! Maar wat bleek, ze wilden met ons op de foto en hierna waren ze zo blij dat ze Meinte allemaal een handje gingen geven! We leken wel beroemdheden!
Pffff!
De kerst zullen we in een ander plaatsje vieren. Voor nu, heeeele fijne kerstdagen toegewenst!!
Daag daaaaaag!
Het eerste gedeelte van deze busrit deden we met een privébus. Over deze bus konden we niet klagen. De stoelen konden helemaal in ligstand, het licht ging uit (het was 's nachts) en we hadden wat verkoeling door de ramen die open konden. De chauffeur reed als alle Indiërs, als een idioot dus, maar we waren zo moe dat we er niet te veel over na dachten. 6 En een half uur later kwamen we in Palani aan, daar moesten we overstappen op een andere bus. Het station lag vol met slapende mensen waar we echt letterlijk over heen moesten stappen! De bus naar Kodaikanal was een gewone bus, zonder vering dus ;). Onze bagage heeft alle hoeken van de bus gezien. Dan moesten we ze voorin zetten, dan achterin, dan bovenin... en dat werd allemaal uitgelegt door mensen die geen Engels spraken. De busrit duurde ongeveer 3 uur, een leuk bergtochtje. Het was nog donker en we maakten allemaal haarspeldbochten. Misschien maar goed dat we niks zagen ;).
Aangekomen in Kodaikanal was het licht en koud! We zaten nu 2 kilometer hoog in de bergen en het zag er zo mooi uit! we stapten de bus uit en er kwam een man naar ons toe de een home-stay aanbood. We wilden wel even kijken, want we konden maar aan één ding denken en dat was slapen! De home-stay was opzich ok, maar op één of andere manier beviel dat mannetje me niet. Hij wou ook al van te voren geld hebben voor 3 dagen... ja daaaaag! We besloten om het niet te doen en wilden met een taxi naar een ander hotel. Dat mannetje wilde ons een ander home-stay laen zien, maar daar hadden we geen zin in. Dus met de taxi naar een hostel die we in de Lonely Planet hadden gelezen. Het was echt niet te geloven, maar het mannetje begon ons te stalken! Hij ging mee met de taxi. Toen we vroegen waarom zei hij dat als ons dit hostel niet zou bevallen hij ons een ander hotel zou laten zien. We zijn hem toen maar gaan negeren. Het Greenlands Youth Hostel was wel goed. Wel duur, maar een openhaard in de kamer en een geweldig uitzicht! Nou daar wilden we wel een keertje wat meer voor betalen! Dat mannetje begon trouwens om geld te zeuren. Meinte heeft hem toen maar even goed laten weten dat hij dat niet kreeg en dat we er niet om hadden gevraagt dat hij achter ons aan liep. Einde verhaal vervelend mannetje!
Na een kort slaapje in het hostel zijn we door het dorp gaan lopen. Helaas voelde ik me zo gaar dat we met de taxi terug naar het hostel moesten. In het hostel weer in bed gekropen onder de warme lakens. Ik voelde m'n buik weer een beetje en was moe. Als je je niet goed voelt dan vraag je je echt af wat je hier doet! Na een paar uurtjes voelde ik me weer goed en dan ben je weer de gelukkigste persoon op aarde die de kans heeft om dit allemaal mee te maken!
'S avonds hebben we met een Indiaas stelletje, een man uit Engeland, Zweden en een vrouw uit Duitsland bij een kampvuur gezeten bij het hostel. Het Indiase stelletje leerden ons over het hindoeïsme, de Engelsman vermaakte ons met zijn Engelse humor, de Zweed zat hier al 3 weken omdat hij ziek was geweest (gek he ;) ) en de Duitse vrouw verwende ons met chocolade-cake. Het was net een sprookje. We keken uit over de bergen met allemaal lichtjes van de huizen en zaten onder een sterrehemel zoals we nog nooit hadden gezien!
De volgende dag zijn we een wandeling gaan maken naar Dolphin en Eagle point, 2 steenuitstulpingen in de bergen. De weg er naar toe was af en toe erg stijl en dat we geen conditie hebben bleek wel nadat we door Indiërs op slippers en zelfs blote voeten werden ingehaald en uitgelachen! Tijdens deze wandeling kwamen we apen tegen. Waah! De eerste keer dat ik apen in het wild zag en niet achter tralies in de dierentuin! Echt geweldig die aapjes!!
Omdat we na onze voedselvergiftiging paranoïde zijn met eten besloten we naar het restaurant van het duurste hotel in Kodaikanal te gaan met de gedachte dat die het niet zouden kunnen maken om hun gasten te vergiftigen. We hadden nog geen één keer zo duur gegeten (met z'n 2en 900 rupee = 13,32 euro), maar het was heerlijk! Het was een lopent buffet met pasta's, curries, salades, soepjes en toetjes. Het was heel sjiek, dat hadden we nog niet gezien in India! Alleen de te kitcherige kerstversiering liet weten dat we in India zaten ;)!
De dagen dat we in Kodaikanal verbleven hebben we veel gewandelt. Zo zijn we een dag om het meer gewandelt vergezeld met een hond (Kees) en een andere dag zijn we naar Piller Rock gelopen. Daar aangekomen, het was best weer een hele klimwandeling, was het onwijs bewolkt en konden we niet zien waarom Piller Rock zo bijzonder was... De grote attractie waren wij er dan ook! Allemaal Indiërs wilden met ons op de foto! Daarna verscheen Piller Rock dan toch nog eventjes tussen de wolken door, dus niet voor niets deze wandeling gemaakt ;). De wandeling er naar toe en de terugweg hebben we ons verbaasd, vermaakt en gelachen om de Indiërs die met zoveel enthousiasme uit de auto's zwaaiden en schreeuwden. Ook stopte er een auto'tje met 10 Indiase jongens. Even waren we een beetje bang... wat moet die hele groep van ons! Maar wat bleek, ze wilden met ons op de foto en hierna waren ze zo blij dat ze Meinte allemaal een handje gingen geven! We leken wel beroemdheden!
Pffff!
De kerst zullen we in een ander plaatsje vieren. Voor nu, heeeele fijne kerstdagen toegewenst!!
Daag daaaaaag!
posted by Melissa at 12:31 p.m.
5 Comments:
MenM,
ook hele goeie kerstdagen gewenst, mooie kerstversieringen gezien?
Backwater verhaal had ik op gereageerd, maar de server had er geen trek in, dus nu een beetje verlaat: prachtig daar hè.
Lullig dat het eten zo slecht valt af en toe, kun je je goed beroerd van voelen.
Grappig zo'n groep jongens die samen met je op de foto wil, zal je nog wel vaker gebeuren.
Vanavond even door een straat in Badhoevedorp gelopen met allemaal kerstversiering, een huis heeft een heel winters tafereel uitgestald, een soort dorpje in de sneeuw, edelkitsch maar genieten.
Goeie dagen, dag Fia
Hej M&M!
Wat een verhalen, ik heb al niet zo'n zin om maandag naar huis te gaan maar als ik jullie storybook lees wil ik helemaal nog veel meer zien van deze prachtige wereld!
Fijne jaarwisseling, maak er iets bijzonders van (wat het sowieso al is!!!),
lfs Kim
Lieve Meinte en Melissa,
Tweede poging, heb problemen met versturen via account.
Nu Anonymous geprobeerd.
Dag Lieverds,
Leuke beschrijving van jullie bustocht naar Kodaikanal;ja de taalbarriere levert aparte situaties op.
Ik hoop dat jullie allebei weer goed zijn hersteld; wat een pech!
Ik zie Melissa al voor mij, dansend in haar nieuwe sarong op een gezellig feestje/avond.
Die mooie sterrehemels lijken mij genieten, romantisch en een mens voelt zich maar heel klein deeltje van het universum.
Oscar moest beide kerstdagen part-time werken, de 1e kerstdag hebben wij gezellig bij Marianne en Wim gegourmet en een filmdvd van onze dagtocht naar Venetië bekeken.
Thuis hebben wij vanwege Gijsje een kunstboompje, waar hij ondertussen alle zilveren balletjes uit heeft gestolen; de ondeugd.
Spannend om verschillende nationaliteiten te ontmoeten, ieder met z'n eigen verhalen, gewoontes etc.
Leuk onderweg aapjes tegen te komen, als ik dat lees, denk ik natuurlijk aan Kenia, nu nog 4 1/2 week; alle vaccinaties inmiddels gekregen.
Tot zover vanuit het VUMC, fijne jaarwisseling en een gezond, gelukkig 2007.
Lieve groetjes, Maria en Oscar.
Pffffffff jullie zijn gewoon al een maand weg!En het lijkt wel een eeuwigheid!Nou ja nog 9 maanden te gaan!Ha!Ik begin al met aftellen hoor!;)Kusjes!Enneh we want more fotoos!!
xxxxxxxx
Een reactie posten
<< Home