Ronddarren in de Kahtmandu vallei

We dachten dat het momenteel politiek gezien rustig was in Nepal, maar na 2 dagen in Nepal te zijn maakten we de eerste staking al mee. Omdat we Lumbini na 3 dagen wel gezien hadden en de staking nog minstens 4 dagen zou duren hadden we weinig andere keuzes dan met een taxi naar Kathmandu te gaan. Een duur ritje, maar Kathmandu was het zeker waard!

De taxirit naar Kathmandu was echt prachtig! De bergen en de rivier die zo mooi van kleur was... We beseften dat we nu echt in Nepal zaten! Naast het mooie uitzicht was het een levensgevaarlijk ritje! Tijdens het rijden vloog opeens de motorkap open! Dat was wel even schrikken! Waarschijnlijk alleen voor ons, want de chauffeur stapte uit de auto, begon met een steen op de motorkap te slaan, maakte de motorkap met een gammel touwtje vast en stapte toen fluitend de auto weer in. Ook vond de chauffeur het nodig om door de bergen te racen, gevaarlijke inhaalmanouvres te maken en dat terwijl er af en toe een vangrail miste en we 3 bussen in de afgrond zagen liggen... We waren dus erg blij om heelhuids in Kathmandu aan te komen!

De 2e dag in Kathmandu was het Holi-festival, een feest dat men elkaar met water en kleurpoeder besmeurt. Eerst bekeken we dit vanaf het dakterras van het hotel. Vanaf de straat en de dakterrassen gooide men met waterzakjes met kleurpoeder erin naar elkaar. Jong, oud, jongen, meisje... iedereen deed mee! Omdat wij met 2 oude bekenden van de kameelsafari die we toevallig in Kathmandu weer tegen kwamen hadden afgesproken moesten we over straat. We waren de straat nog niet uit of we waren zeiknat! Hierna kwam men ook met kleurpoeder naar ons toe en dit smeerde men op onze wangen en voorhoofd en daarbij zei men vrolijk: 'Happy Holi!!' Aangekomen bij het hotel van de 2 meiden zagen we er al echt geholied uit met de kleuren rood, geel, groen en paars. We gingen op zoek naar een restaurantje, maar vanwege Holi was veel dicht. We probeerden zo onopvallend mogelijk over straat te gaan, want elke keer als we Nepalezen tegen kwamen werden we weer opnieuw geholied en vanaf de dakterrassen waren we ook het mikpunt. We vonden een restaurantje en daar zaten meer toeristen die het aandurfden om over straat te gaan. Een hele groep Polen was flink te grazen genomen. Op hun gezicht was geen stukje huidskleur meer te zien! We schoven later ook nog een paar Amerikanen aan en zo proosten we met z'n 20-en op Holi. Omdat we zelfs op het terras van het restaurant bekogelt werden met waterzakjes, besloten we om 'wraak' te nemen. We kochten een heleboel zakjes en een waterpistool. Vanaf het dakterras van een hotel zijn we andere mensen gaan Holiën. Het was echt geweldig! Toch gaaf dat een heel lang gewoon mee doet! We konden opeens wel begrijpen waarom het zo leuk is om toeristen te 'bekogelen'. De Nepalezen kijken niet op of om als er een zakje water naast hun splasht, maar de toerist zie je echt schrikken! Ja dat Holi was een mooi feestje!

De volgende dag zijn we eens een kijkje gaan nemen in het gebied Thamel. Waah! Dat is een ware shopping-wahalla! En ze hebben er heerlijke bakkertjes (bruine bolletjes met kaas!!, maar ook brownies enzo... jummie!), supermarkten en café'tjes! Het is wel erg op de toerist afgesteld, maar voor eventjes is dat niet zo erg. En wat helemaal geweldig is, is dat ik weer alleen over straat kan zonder dat er gestaart wordt of te veel lastig gevallen wordt door rikshawdrivers of verkopers!

Om Kathmandu verder dan alleen het shopping-gebied wat te verkennen zijn we aan de wandel gegaan. Eerst een dagje naar Durbar Square en Freek Street. Op Durbar Square een boel tempeltjes bekeken en de markt. Ook nog een politieke demonstratie aanschouwt, het blijft af en toe wat onrustig, maar we hebben er geen last van gehad. Vanuit een café'tje hebben we heerlijk over Durbar Square uitgekeken, het was zo fijn om ouderwets in een café'tje zitten :).
De dag erna zijn we naar de tempels van Swayambuneth gegaan, ook wel Monkey Temple genoemd. Van deze bijnaam keken we niet erg op, want er zaten inderdaad veel apen! Nou zaten we daar heerlijk op een bankje van een broodje pindakaas(!!) te genieten toen de apen nieuwsgierig om ons heen kwamen zitten. Ik vind aapjes altijd wel leuk, maar deze waren monsters! Opeens sprong een aap op een bankje en beet een klein meisje! En ze had echt niks gedaan! En hierna wilde een aap Meinte aanvallen! Gelukkig kregen we hulp van de Nepalezen en toen ging de aap er met ons plastic zakje met vuilnis vandoor. Om bij de tempel zelf te komen moesten we een erg stijle trap beklimmen. Conclusie, nog steeds geen conditie... Maar toen we boven waren hadden we een mooi uitzicht over Kathmandu!

Na een paar dagen in Kathmandu was het de dag dat ik weer even werd herenigd met mijn ouders! Op het vliegveld hebben we ze opgewacht en het was echt geweldig om ze weer te zien! Na een lunch in hun hotel hebben we ze meteen meegenomen naar de oude stad waar we hebben rondgewandeld, wat gedronken in een café'tje en 's avonds zijn we uiteten geweest in een Nepalees restaurantje. Welkom in Nepal ouders!!

Na een paar luier dagen wilden we wel weer eens het een en ander zien van Nepal. We gingen naar Pashupatinath en daar is netzo als in Varanasi in India een heilige rivier (de Bagmati River) waar de Hindoes hun rituelen uitvoeren en lijken verbranden. Ook hier was het weer een appart sfeertje bij de rivier en de tempels en toch weer anders als in Varanasi. Wat ons opviel was dat hier wel de vrouwen bij de verbrandingen er bij stonden. Er kwam dan ook meer emotie bij kijken en dat grijpt je best aan. Na Pashupatinath zijn we naar Bodhnath gewandelt en daar hebben we een terrasje gepakt en de Bodhnath stupa bewondert.

Omdat we nog graag een trekking in de bergen willen gaan maken bedachten we om eerst een paar dagen te gaan mountainbiken, zodat we een betere conditie zouden krijgen. Dus een fietsroutekaart gekocht, uitgecheckt in het hotel (waar we gelukkig de grote backpacks konden laten staan), warme kleding, water, snoep- en koekgoed mee in de kleine tas, mountainbikes gehuurd en gaan!!
De man waarvan we de fietsen huurden vertelde ons over een mooie route door het Shivapuri National Park en dat klonk wel naar onze oren! Het eerste guesthouse was in Sundarijal, dat zou 3 a 4 uur rijden zijn.
Eerst fietsen door Kathmandu... dat hadden we overleeft! De lucht in Kathmandu is erg vervuild, dus blij dat we waren toen we richting de frisse berglucht reden!
Al voordat we bij het park waren werd de weg zo stijl dat we moesten gaan lopen. Aangekomen bij het park dachten we dat het nu wel vlakker zou worden, stelletje naïevelingen dat we zijn ;). Het viel echt niet te fietsen en het was zo zwaar!
Uiteindelijk konden we dan toch af en toe even op de fiets zitten, want we ging nu bergafwaards. Net toen ik bedacht dat het best knap was dat we nog niet gevallen waren bleef m'n trapper achter een tak hangen en jawel, daar lag ik languit! Maar geen kleerscheuren, die Meinte overigens wel had door de fietspedalen, en ook geen ander letsel, dus we konden gauw weer verder.
Vanaf 17:00 uur begonnen we ons toch een beetje zorgen te maken. We reden nog steeds in de bossen, er waren geen mensen of huizen te zien en over een uur zou het donker gaan worden. En we waren al 5 en een half onderweg, terwijl de fietsverhuurder 3 a 4 uur had gezegt!
Opeens zagen we een trap naar beneden en op de fietskaart leek het een verkorte route naar het dorpje dat we zochten. Het was niet echt een geschikte weg voor de fiets, maar als we dan sneller op de plaats van bestemming kwamen, dan tilden we onze fiets zo nu en dan wel eventjes op!
Eindelijk kwamen we weer eens iemand tegen! Hij wees naar de kant waar we naar toe moesten. We hadden weer hoop!
Het was nu 17:30 uur en de hoop vervloog toen we verder niemand meer tegen kwamen, we een doodlopende weg hadden, tenzij we een rivier overstaken en toen we dat deden, toen 6 verschillende paden zagen die niet op onze kaart stonden! We wisten het echt niet meer en ik was me al aan het bedenken waar we moesten gaan slapen zo hier in de buitenlucht...
En toen kwamen er 2 jongens langs. Ze zagen vast dat we erg wanhopig waren en ze waren zo vriendelijk om ons naar het guesthouse te brengen. Joepie! De laatste lootjes waren zo zwaar! We moesten echt een hele hoge trap op! Onze voeten konden we bijna niet meer optillen en we beeften van vermoeidheid! De ene jongen hielp me met mijn fiets naar boven te tillen en hij was zo boven! Of het niets was! We hebben ze als bedankje een boel Nepalese roepies gegeven, want wat waren we ze dankbaar! En toen tranen van geluk toen ik het guesthouse zag! We kwamen aan en het werd donker! Wauw, heavy fiets/wandeltochtje hoor!

De 2e fietsdag zijn we vroeg opgestaan en na het ontbij zijn we weer op de fiets gesprongen. De zadelbotjes deden flink pijn van de dag ervoor! We moesten weer heftige stijlen wegen bewandelen, maar het uitzicht was geweldig! Je moet er iets voor over hebben hè ;)!
Nog voor de middag betrok de lucht en het werd echt koud! Gelukkig hadden we onze beste aankoop die we in Kathmandu hadden gedaan bij ons, heerlijke dikke vesten!
Toen we eindelijk het park uitwaren kwamen we weer een guesthouse tegen en daar hebben we genoten van de lekkerste macaroni ooit!
'S middags weer op weg gegaan, want ons einddoel van de dag was de plaats Nagarkot. De weg vanaf het guesthouse was een hele stijle daling en toen we weer eens op een pad kwamen waar we de fiets echt letterlijk doorheen moesten sleuren en tillen dachten we dat we verdwaalt waren... Het bleek achteraf niet zo te zijn, maar we hebben wel onze vraagtekens bij de fietsroutekaart!!
Vanaf het guesthouse naar Nagargot was ruim 3 uur 'fietsen' en het laatste gedeelte was weer een hele klim, maar we kwamen minder uitgeput als de dag ervoor bij het guesthouse aan. Wel waren we weer net op tijd, want we waren nog maar net binnen of het begon te waaien en regenen!
Hierna klaarde de lucht op en er verscheen echt een prachtige regenboog! Zelfs licht nog een 2e regenboog er over heen! En op de achtergrond de ijsbergen van de Himalaya! Voor dit uitzicht kwamen we naar Nagarkot!

De volgende dag hielden we in Nagarkot een rustdag. We dachten hier een dagje van het uitzicht te genieten, maar de lucht was helemaal bewolkt en het regende... Nou ja, we hadden onze leesboeken mee, dus een ouderwets luierdagje gehouden...

Weer een dag later stapten we weer op de fiets. Het was zonnig en we wilden naar Bakhtapur fietsen. Naar Bakhtapur was alleen bergafwaards fietsen en daarna een stuk plat. Waah, wat een luxe! Helaas was het beneden in de bergen niet zonnig, maar begon het flink te plensen uit de grijze wolkenmassa. We gingen ergens schuilen, maar het bleef maar regenen en toen bedachten we dat het zonde zou zijn om een hoge entree voor Bakhtapur te betalen en dan in de regen te moeten rondlopen, dus we wilden naar Kathmandu gaan liften. In een jeep keken mensen ons aan en ze hadden een hele mooie laadbak, maar wij waren niet zo snel van reactie en daar ging onze goede kans... Een half uur laten was er een bus die ons mee wou nemen. De fietsen werden op het dak gelegd en wij stapten de bus in. We zaten nog maar net in de bus of onze paranoïdeheid over de veiligheid van de fietsen sloeg toe. Meinte wrong zich door de drukke mensenmassa in de bus en bij de eerst volgende stop (dat was na 3 meter ;), de bus stopt om de haverklap!) klom hij op het dak van de bus en heeft de fietsen al rijdend met de bus op slot gezet. De volgende stop stapte hij de bus weer in en nu zaten we een stuk relaxter. Je moet namelijk weten dat de mensen hier naar een fiets kijken of het een gouden ferrari is en voor ons Nederlanders is het niet zo snel gepiept om een fiets op of van een busdak te krijgen, maar voor de Nepalezen is dit echt appeltje, eitje!
Natuurlijk zaten we nog geen 10 minuten in de bus of het werd droog en toen we aan onze lunch in Kathmandu zaten scheen het zonnetje weer fel!

Nog een leuk weetje, de route die we gefiets hadden in het park bleek geen mountainbike-route te zijn en het wordt aangeraden om er met een gids door heen te gaan. Ook is de route van Sundarijal naar Nagarkot voor 2 dagen. Daar kwamen we achteraf natuurlijk achter! Misschien is onze conditie toch beter dan we elke keer dachten ;).



Marktje in het oude hart van Kathmandu.


Soms zijn de onderdoorgangetjes zo laag dat je niet kunt voorstellen dat het daadwerkelijk een weg naar een andere straat is.


Straat oude stad Kathmandu.


Reunie ouders Melissa(ik werd net hiervoor door de veiligheidsman aan de kant geduwt, moest achter het raam blijven :( ).


En wat kleine presentjes meegegeven vanuit thuis, woohoo! Meteen m'n Indonesisch bijspijkeren(met alleen 'Itu Gila!' kom ik natuurlijk nergens in Indonesie).


Dineren met ouders Melissa.


De oever aan de rivier bij Pashupatinath, heiligste Hinduistische plek in Nepal (waarbij, net als in Varanassi, lijken worden gecremeerd aan de oever)


Na Pashupatinath doorgewandeld naar de Bodnath Stupa.


Dag erna; Kom laten we mountainbikes huren! En dan 5 dagen lang (jeeej!), zonder planning en zonder gids, hatsikidee, we waren Kathmandu nog niet uit of we waren al verdwaald, maar alles ging wonderwel goed, en dit is de eerste foto waar we Kathmandu net uit zijn(wat nogal een wonder is, aangezien we ook op het equivalent van de Amsterdamse ring zijn beland, met veeel spookrijders en dergelijke)


Het Shivapuri park! Het park wat volgens onze mountbikeverhuurder echt alleeeen downhill was, nou, neen.


Niet bepaald downhill.


Maar wel mooi uitzicht.


Hier werd het bijna donker.


En begonnen we ons toch af te vragen waar die lodge nou eigenlijk was.....


Tweede dag: Eerst even goed kijken waar we nu eigenlijk heen gaan.


Jaja, eerste zicht op de Himalaya, motivatieprikkel!

Een bordje! We gaan goed! Richting Nagarkot!



Eerst omlaag en dan bij Nagarkot weer een kilometertje omhoog.




De vallei, erg mooi met veel (rijst?) terassen.


Het weer werd er niet beter op, na door een paar zandwolken te zijn gefietst gingen we ons afvragen of teruggaan niet een betere optie was(nee hoor, teruggaan is voor mietjes! :)).


Maar uiteindelijk toch aangekomen, yeah!


Mooi uitzicht vanuit Nagarkot, jammer genoeg merken we er niets van door de bewolking. We zijn wel precies op tijd binnen, want het begint enorm te stormen.


Maar langzaam word de wolkenlaken weggetrokken en komt een regenboog in zicht, WOW.


En we zien beide uiteindes!


En dan, net bekomen van de gelukzaligheid van zo een mooie regenboog, komt de Himalaya in zicht, en het enige wat je kunt doen is met open mond staren, WOWW. Maar wel rap genoeg wakker worden om nog snel heel wat foto's te maken.


Tot de zon langzaam ondergaat, en we nog een laatste blik werpen. We hebben goede hoop dat het morgen helder is en we een mooie zonsopgang gaan zien.


Maar helaas, het is deels bewolkt en we zien niet heel veel, een klein zonnetje, dat wel.


Langzaam trekt de lucht helemaal dicht.


Totdat er boven en onder ons alleen wolken zijn.



Maar de wolken schieten zo snel voorbij ons hotel/restaurant dat er af en toe weer zicht is, en dat allemaal vanuit onze luie stoel te bewonderen.


En soms klaart het heel erg op en zien we weer wat van het uitzicht.



En dan, de volgende ochtend, een laatste blik naar buiten voor we richt Baktapur gaan.


Na de eerste twee zwaaaare dagen mountainbiken, blijkt dat Nagarkot 1 van de hoogste punten is, en richting Baktapur is 1 lange weg naar beneden, wat je in een halve dag klimt, daal je in anderhalfuurtje weer af.


En toen begon het erg, erg hard te regenen.


Doorweekt als we waren, besloten we niet naar Baktapur te gaan, maar direct naar Kathmandu, Baktapur is erg mooi, maar niet als er liters water naar beneden komen.


Na wat liftpogingen heb ik een buschauffeur gevraagd of hij naar Kathmandu ging, en ja hoor, fietsen op het dak (die ik na een paar kilometer rijden toch maar heb vastgebonden aan de bus met het slot) en we waren binnen een uurtje in Kathmandu (wat fietsend vast sneller was gegaan, maar niet droger)


En dat is er over van m'n broek na 4 dagen mountainbiken.