Bye Laos!

Helaas, we zijn Laos alweer uit. We hadden eigenlijk ook nog het zuiden willen zien, maar aangezien we de 20ste een vlucht hebben, hadden we niet genoeg tijd. In Luang Prabang hebben we nog even wat daagjes gezeten, voornamelijk aan de rivier met de leuke restaurantjes en de fransheid van alles. Laos heeft eigenlijk 2 dingen bewaard van Frankrijk; Petenque (jeu de boule) en zijn stokbroden. En als je dan dat bakkertje heeft ontdekt wat, naast de uitzinnige mergpijpjes, ook nog stokbroodjes maakt met roomboter, kaas en heerlijke salami (!!!!!!!!!!!), nou dan zijn je ochtenden wel redelijk ingeplant. Verder hebben we ook een klein beetje de beentjes gestrekt door naar de nabijgelegen waterval te gaan. Van te voren wisten we dat we daar ook konden zwemmen, dus fototoestel niet meegenomen; Bijzonder stom, want het was daar echt een waar paradijsje. Je moet het zo zien dat bovenin ergens een grote waterval naar beneden storte die zich over verschillende niveaus opsplitste, in verschillende bassins lande en daarna weer verder ging als kleiner watervalletje en dan weer in bassins lande, een niveau daaronder(en dat een paar niveaus verder);

Misschien dat t plaatje hierboven een beetje een idee geeft. Het water heeft ook een soort turquose (spel ik dat goed?) kleur, en midden in de jungle tussen de vlinderjes, zwingend vanaf een touw in het water, heb je toch een beetje het idee dat je in een soort paradijsje bent. Helaas konden we maar een paar uur blijven omdat onze gedeelde taxi daarna weer terugwilde. Voor het eind nog even snel helemaal naar boven gegaan(nog een hele klim overigens) om bij de oorsprong van de waterval te komen. Na veel gezoek en geklauter uiteindelijk ook direct onder de waterval gekomen. Het was al een beetje laat en regenachtig aan het worden dus toen ik uiteindelijk onder de waterval stond, was er eigenlijk niemand meer. Met uitzicht over de hele vallei terwijl een waterval op je hoofd klettert, zonder andere mensen midden in de jungle voel je je toch een beetje king of the world. Nogmaals, goed stom om de camera niet mee te nemen, maar aan de andere kant weer een zorg minder.

Na Luang Prabang gingen we richting Vang Vieng. In Luang Prabang kwamen we er trouwens, na een slapeloze nacht vol met krabben, achter dat we luizen hadden opgelopen :( Nu is dat als je dreadlocks hebt niet zo heel handig (aangezien je de eitjes er niet uit kunt kammen), maar in Vang Vieng wilden dat proberen op te lossen zonder meteen kaal te gaan. Nu probeerden we in Luang Prabang al anti-luizen spul te kopen, maar dit lukte niet. In Vang Vieng probeerden we dit weer en zowaar, geen enkele apotheker heeft iets. 1 apotheker stelde voor om naar het ziekenhuis te gaan om daar de apotheker te vragen, aangezien die vaak een wat grotere voorraad heeft. Maar aangekomen bij het ziekenhuis begrepen ze er ook niet zoveel van en zowiezo wilden ze eerst dat je naar een dokter ging. Uit proberen te leggen dat we wisten dat we luizen hadden en graag iets tegen luizen wilden, bijvoorbeeld anti luizen shampoo. 'Shampoo? You want shampoo? Ahahahaha, this is hospital, no shampoo here, go village, shampooo, hahaha'. Diezelfde man bracht ons uiteindelijk wel naar een man in doktersuniform die wel engels kon. Die bracht ons naar de 'Emergency room'... Ons plan liep duidelijk een beetje uit de hand, maar dezelfde man in doktorsuniform bleek erg aardig, maar zei wel direct tegen mij dat ik mijn hoofd moest scheren... Maar als andere maatregel had hij ook een 'medicijn' voor ons, wat hij op een papiertje schreef. Daarna ging hij zelfs mee het dorp in om het te zoeken, aangezien dat 'medicijn' een beetje verbannen was en je het nergens kon vinden. Niet gevonden uiteindelijk en hij moest weer terug naar het ziekenhuis. Als we het wel vonden moesten we maar weer naar hem toe, zodat hij kon uitleggen hoe we het moesten gebruiken.. Winkeltje voor winkeltje afgegaan, maar niemand had het. Iedereen aan wie je het vroeg begon wel eerst te lachen en te grinniken, wijzend naar het haar en krabbewegingen te maken. Daarna naar de markt buiten het dorp gegaan en ook hier leek niemand het te hebben. Wel veel gegrinnik en ondertussen wist het hele dorp welke 'falang' (tourist) er luizen hadden. Maar uiteindelijk toch iemand gevonden die het daadwerkelijk had! Na het kopen van een paar vervaarlijk uitziende doosjes gingen we bijna weer terug. Maar eerst wilde ik ook nog wat azijn kopen (op internet gelezen dat mensen met dreads hun haar onderdompelen in azijn om de luizen en de eitjes te doden). Na het openen van een paar doorzichtig gekleurde flessen (want wat azijn is in het Lao..) en het proeven toch een fles gekocht, alhoewel de smaak wel een beetje flauw was. Bij het kopen van wat dvd's bij een ander kraampje heb ik de man (die bijzonder goed engels sprak) gevraagd of ik ergens wat sterkere azijn kon krijgen. 'Well, this bottle is made in Lao, what you want is Thai'. Uiteindelijk heeft ie op een briefje geschreven wat Thaise azijn in het Lao is en zowaar deze hadden ze ook op de markt!

Eenmaal terug in het dorp terug naar de dokter gegaan en die concludeerde dat we de verkeerde doosjes medicijn hadden gekocht......... Wel keek ie erg vaak naar m'n fles azijn wijzend en afvragend waarom ik in hemelsnaam azijn had. Daarna weer met de dokter naar het dorp gegaan en die heeft ons begeleid naar een kapper (hier begon ik weer een beetje nerveus te worden), maar het idee dat ik (nog) niet geschoren wilde worden zat er wel in, dus de dokter heeft toen iemand gebeld en uiteindelijk hadden ze het goede medicijn te pakken(wat een soort krijt was). De mensen van de kapperszaak gingen prompt ons haar wassen en daarna onze hoofdhuid volkrassen met dat krijtspul (wat volgens mij gewoon een soort insectenverdelger was). Daarna een handdoek op ons hoofd; 2 uur later konden we terugkomen. 2 uur lang moesten we dus met z'n 2en met een handdoek door het dorp lopen(het liefst door de zon, de hitte schijnt goed te zijn). Als nu niet duidelijk was wie er in het dorp luizen hadden, haha. Onze man van het hotel keek ook elke keer een beetje angstig naar ons, maar durfde toch niet te vragen wat er precies was(en de arme man heeft nu waarschijnlijk een ware luizenepidemie in zijn hotel). Plekje op aan de rivier gevonden waar we rustig konden zitten bakken in de zon. Na een uur of iets begint je wel een beetje duizelig te worden en vraag je af wie het langer in de zon volhoud; de luizen of jij. Daarna dus in de schaduw gaan zitten voor een verkoelend drankje. Na de 2 uur teruggegaan waar het haar weer werd gewassen en het komende halfuur de kapsters luizen uit ons haar haalden, zo nu en dan luid gillend als ze weer een hele grote vonden.

De komende dagen was niet veel anders, behalve dat ze wilden dat we 4(!!) uur lang met de handdoek wilde lopen. Dit moest vooral in de hete uurtjes gebeuren, dus het was voornamelijk erg lang rondom het dorp lopen met een handdoek op. De derde dag hebben we besloten al onze (gedraagde) kleding in een grote tas te doen voor de was en van guesthouse te wisselen (aangezien onderhand ons hele bed onder de eitjes lag). We kozen een hotel tegenover de kapper, toen de kapsters ons langs zagen lopen met de tas wisten ze eigenlijk meteen waarom, en moesten hard lachen toen ze ons het andere guesthouse in zagen lopen. Daar aangekomen meteen de was ingeleverd, en het bleek ook dat de jongen van het guesthouse al lang wist dat we luizen hadden (vind je het gek, hij heeft ons de dagen ervoor natuurlijk elke keer met een handdoek op ons hoofd voorbij zien lopen). 'That's why I ask you 40.000 for the room, haha' want bij aankomst moest ik nog wat afdingen omdat ie wat teveel vroeg.

Onze laatste anti luizen dag was eindelijk aangebroken (de 4de dag). We besloten een scooter te huren en wat rond te touren met onze handdoekjes. Nu hebben ze alleen schakelscooters, dus was nog even wennen in het begin. Na wat rondrijden in z'n 1 en daarna uiteindelijk gelukt 'm in z'n 2 te zetten vonden we wat grotten en besloten een op verkenning te gaan. De druipsteen grot was zeer groot en gelukkig voor het merendeel goed verlicht. Terugscooterend naar onze kappers werd ons haar voor de laatste keer gewassen en was het klaar. Wel waren we nog wat wantrouwend of alles echt weg was dus hebben we die avond nog ons haar onder de azijn gedropen (de lucht waar je zelf bijna aan kapot ging) en met een handdoek op alles anderhalfuur laten intrekken. Daarna goed uitgespoeld en tot op de dag van vandaag geen luizen of eitjes meer gezien, hopen dat dat ons laatste luizenavontuur is :).

De laatste dag van Vang Vieng uiteindelijk gedaan waar Vang Vieng zo beroemd om is onder touristen (naast de prachtige omgeving); Tubing! Tubing is simpelweg zittend in een binnenband de rivier af drijven. Al zittend word je omgeven door de grote stenen rotsformaties terwijl de rivier rustig om je heen aan het kabbelen is. Aan de kant van de rivier zijn verschillende barretjes die vaak grote constructies hebben waarmee je met lange touwen de rivier in kan slingeren. Als je aan zo'n barretje wil zitten sein je de man aan de kant, die springt dan in het water om je met een lang bamboestok naar binnen te leiden. Bij onze eerste stop zaten er al verschillende engelsen er comateus bij, waarschijnlijk door overmaat van bier of het eten van een 'happy' shake; Het equivalent van de Indiase 'bhang lassi', maar dit keer in plaats van Marijuana een glas vol met paddo's.. Wel word er overal gewaarschuwd voor de under cover politie, die zonder uniform ook in een tube (met uniform zou ongekend veel komischer zijn) de rivier afstromen, de geur van marijuana volgend en de boosdoener bestraffen met een boete tot 1000 dollar.. Het gros bezopen en minder bezopen touristen maakt alles wel weer heel komisch, een soort sodom en gomorrah midden in een prachtige omgeving. Vooral vanaf de kant toezien hoe mensen de meest rare manouvres maken wanneer ze met een touw het water in springen; 1 engelse kreeg het voor elkaar om meteen bij het afzetten het touw al los te laten, wat erg pijnlijk kan zijn en er bijzonder komisch uitziet. Omdat ze niet van opgeven wist heeft ze tot 6 keer toe geprobeerd wel een mooie sprong te maken, maar keer na keer viel ze elke keer meteen in het water; iedereen aan de kant was met spanning aan het toekijken of ze het weer zou proberen en of het dit keer weer zou lukken, maar nee hoor, het was bijna een soort slap stick laurel en hardy voorstelling, ik heb erg hard moeten lachen.

Na Vang Vieng gingen we naar Vientienne, de hoofdstad van Lao. Een erg schattig hoofdstadje aan de Mekong rivier, met aan de overkant Thailand. Het fijnste in Vientienne was zitten aan de rivier met een gegrild visje terwijl de zon op spectaculaire manier ondergaat. Dit werd vaak gevolgd door hevige onweer, vaak net over de rivier, wat er ook erg mooi uit zag. In Vientienne hebben we ook een beetje rondgefietst en een visum voor Myanmar geregeld(met succes, jippie!). Verder is het zo warm overdag in de stad dat we voornamelijk heel langzaam zijn gaan goed, proberend om het zitten aan de rivier elke dag met wat uurtjes te vervroegen, genieten ook van de 'jhi pateh'; Stokbrood met pate en groentes waaronder augurk. Ook was er op een avond een breakdance voorstelling in de grote hal van Vientienne. Het halve dorp was er naartoe gegaan, samen met een grote groep touristen. Behalve een grote groep van mensen uit Lao die hun dans stunten deden was er namelijk ook een franse groep; 'The pokemon crew' heten ze, en met zo'n naam kan het natuurlijk al bijna niet meer mis gaan. En inderdaad; De voorstelling was erg tof om te zien en ze konden veel dingen waarvan je niet wist dat het kon, lichamelijk gezien. Onder luid applaus en met de lao dansers die de fransen nog even snel probeerden af te troeven was het alweer voorbij.

Na Vientienne zijn we weer Thailand ingegaan. De rit naar Bangkok hebben we onderbroken om Khonkhaen te zien; Een leuk stadje waar we vooral op de martkjes hebben rondgehobbeld. We wilden de volgende dag de trein proberen naar Bangkok(treinreis hebben we niet meer gehad sinds India), dus ticket geregeld voor een trein van half negen. De volgende dag verslapen en 10 over 8 wakker geworden... Erg handig :) Heel erg snel ingepakt en aangekleed en letterlijk over de weg gerend voor die ene tuk tuk die reed zonder passagier (yup; als je dan eenmaal een tuktuk nodig hebt zijn ze er natuurlijk niet); Uiteindelijk gehaald gelukkig en na 8 uur treinen door mooie stukken thailand uiteindelijk weer in ons home-away-from-home Bangkok aangekomen. Gister hebben we wat uurtjes doorgebracht op een gigantische markt. Na wat shoppen (vooral Melissa ;)) was ik toch wel erg shop-moe en zijn we naar ons heerlijke shopping mall walhalla op Siam square gegaan(klinkt tegenstrijdig om shop-moe naar een shopping centre te gaan, maar hier zit ook een bioscoop), om daar op de vijfde verdieping in diep lederen stoelen(daar kan Pathe nog wat van leren) naar Shrek 3 te kijken(bijzonder heerlijk). Daarna op zoek naar een salade in de supermarkt en prompt op de kaasafdeling terecht gekomen; Hier lach jonge kaas, oude kaas en zelfs 'old Amsterdam'!! Maar de traantjes (zie ook vorige blogstukje) begonnen pas echt bij Melissa te stromen toen ze de Boursin zag.. Half hysterisch, half huilend is ze toen op zoek gegaan naar stokbrood, maar helaas, wel in Lao, niet in Thailand. Na wat gewoon brood en boursin toch ook de salade gevonden en bij de kassa begon ik langzaam wat traantjes los te laten; 350 bath voor de boursin(dat is 8 euro)!! Maar er van genoten hebben we, en zodadelijk maar weer van de straatkraampjes eten voor 20 bhat, kunnen we langzaam weer de Boursin compenseren; Alhoewel de oude kaas ook nog steeds aan het lonken is, dus wellicht morgen weer naar ons shopping mall walhalla(voor de site; klik hier; http://www.siamparagon.co.th/v3/index.html) ;)

Blik over Luang Prabang




Een bekende stupa van Luang Prabang(tenminste, hij staat op alle kaarten van Luang Prabang ;)), dit keer met een regenboogje erbij.


2 Monniken die ons opmerkten en ook wel op de foto wilden.


Zonsondergang bij de tempel


Onderweg naar Vang Vieng






Op de foto is onze bus. Hier moesten we heel lang stil staan omdat een passagier allemaal sattelietschotels op de bus vervoerde. Nu kwamen we langs een politiepost en die vonden dat de passagier wel papieren moest hebben voor die schotels.. In feite ging het alleen om geld natuurlijk, ik weet niet of de passagier (woestige man overigens) nog betaald had, maar na een tijd konden we weer verder. Ondertussen was ik op een heuveltje geklommen om van het uitzicht te genieten.




Vang Vieng bij de rivier.


De eerste dag met onze handdoek op. Zoveel mogelijk in de zon want dat kilt de luizen en de eitjes. Maar na een uur in de middagzon ga je zelf bijna dood en word het tijd voor een klein shakeje in een hangmat.


Van waaruit we prachtig uitzicht hadden op de rivier en de bizarre wolkontwikkeling in de lucht.


Zelfs qua kleuren was het vreemd om te zien, net of er kleine regenboogjes achter de wolken zaten.




Dit is de dag erna toen er hele hoosbuien over ons heenkwamen.




In de grotten van Vang Vieng




Onze eigen, laatste offensief tegen de luizen; Azijn. Haar doorweken in azijn en handdoek erop; Schijnt erg effectief te zijn, vooral met dat extra plastiek zakje. Aangezien we zelf bijna van de dampen stikten geloof ik best dat het heeft geholpen.


Ons favoriete pannenkoek vrouwtje in Vang Vieng.


Fietser op een lang stuk asfalt wat vroeger een Amerikaans vliegveldje was.


Vientiene, bij de Mekong. Veel charmante zitplekjes overkijkend op de Mekong en de prachtige zonsondergangen die je hier hebt.


Straatje in Vientiene


Visser op de Mekong.


Onze eerste zonsondergang in Vientiene was al zeer prachtig..


Monnik lezend bij een tempel.


Achteraf gezien denk ik dat deze vissers voor de show deze netten zo dicht bij mij uitgooiden(ze zagen dat ik met mn cameraatje aan het wachten was). Want na het werpen bleken de netten vooral in het riet vast te zitten.


Onze tweede zonsondergang in Vientiene, misschien wel de mooiste.


Na onze aanvraag van ons visa bij de Myanmarese Ambassade kwamen we langs een zwembad, waar we natuurlijk even inplonsden. Een lekkere duik, ookal was het water bijna op kooktemperatuur ;)


Elke avond bliksemd het heel erg aan de overkant van de Mekong(Thailand). Wel grappig, aangezien we in Thailand duidelijk slechter weer hadden als in Laos. En ook hier zie je precies elke dag een groot wolkendek over Thailand terwijl het in Laos lekker weer is. (zal wel iets met de monsoon te maken hebben; kijk voor de grap eens hier, dan zie je dat thailand vaak onder een dik wolkendek zit terwijl iets rechts ervan (lao, vietnam etc.) het helemaal helder is)

Wij hebben trouwens geen foto's van tubing :( Maar om een indruk te geven;