The name is Bond, James Bond

Tadaaa!

De goed geinformeerde jamesbondfan weet nu waar we zitten, namelijk in Udaipur, Rajasthan! (trek een denkbeeldige lijn tussen Delhi en Bombay, op de helft van deze lijn ietsjes naar links). Octopussy is voor een deel in Udaipur opgenomen, vandaar, ik weet het ook pas sinds kort hoor, ookal ben ik stiekem groots jamesbond fan.

We zijn in de laatste tijd dus een stuk opgeschoten! Het meeste van de reis hebben we savonds in de trein doorgebracht; ik moet zeggen, zeer relaxed! Je hoort verhalen over vertragingen(ergste tot nu toe was 2 uur vertraging), opengesneden tassen, etc. etc. maar tot nu toe (even afkloppen) ben ik zeer groot fan van de Indische trein, vooral sleeper class en dan bovenste bed, je gaat bovenin liggen en de ritmisch wiegende trein doet de rest. En! Er loopt een mannetje rond die jou voor 20 roepi een stel lakens(schoon!) en een kussen geeft, hoe fijn! Ik kreeg bijna traantjes in mijn ogen toen ik mijn hoofd ruste op het kussen, de trein is gewoon een zeer goed alternatief voor een hotel, minus de toiletten trouwens, maar ons hele wcritme is al een beetje op reizen afgestemd, dus no problemo!

Maar wat is er allemaal gebeurd, de laatste post ging over Palolem, daarna hebben we 5 dagen in Panjim(of panaji) gezeten, dit als uitvalsbasisje.

Panjim- Old Goa- Anjuna

Panjim is een kleurrijke stad vol met relaxte, verwesterde, Indiers. Ok, ze gooien nog steeds stug een propje papier naast de prullenbak, maar verder. Het is een leuke stad, een soort kruising tussen Cochin en Mysore. Je kan er leuk slenteren en de huizen zijn veelal velbekleurd en vrolijk. En! Lekker eten! Ik heb er elke dag vis gegeten en het verveelde eigenlijk nooit (zooooo lekker, 1 visje, echt waar, een traan biggelde over mijn wangetjes, ik krijg nu weer vochtige ogen als ik er al aan denk, lekkerste vis ooit gegeten). Ik heb hier ook ontdekt hoe lekker Indiase wijn is, echt heel bijzonder! Ik vermoed dat de Albert Hein binnen nu en 10 jaar z'n rekken gaat vullen met Indiase wijnen(of is dat al zo?). Aanradertje!

Old Goa(de oude hoofdstad van Goa) ligt tegen Panjim aan en daar zijn we de dag na aankomst heengegaan. Ik had eigenlijk niet zo'n goed beeld wat Old Goa nou eigenlijk was. Ik had verwacht een schattig dorpje te vinden met hier en daar wat kerken(Goa was ooit van de Portugezen en is daardoor zeer katholiek). De balans was eigenlijk meer andersom; Heel veel kerken, en verder niets. Echt heel vreemd, tussen elke kerk zat zo'n 100 meter, en daartussen zit een weg en wat vegetatie, verder echt niets; net een soort karikatuur. Verder grappig hoor, maar als ik in de Lonely Planet lees dat een bezoek naar Old Goa een 'highlight of any visit to Goa' is, dan moet ik daar toch een beetje om lachen.

De volgende dag werd het woensdag en woensdag is de dag van de grote vlooienmarkt in Anjuna, bekend in heel Goa en zeeeeer touristisch, maar desalnietemin wel zeker de moeite waard. We hadden al van tevoren bedacht dat we in Panjim zowiezo spullen op zouden sturen naar Nederland, dus in Anjuna hoefden we ons niet in te houden. En eerlijk gezegd ben ik niet zo een fan van winkelen, maar dit was toch best erg leuk. Er lagen dingen die je daarvoor ook al zag, maar ook veel leuke originele dingetjes. We hebben ons niet ingehouden. Wat wel een probleem is, is het tourisme en het geld wat ze daardoor voor dingen vragen. Ze beginnen belachelijk hoog en weigeren soms te dalen. De ergste zijn de niet-Indiase verkopers, quasi-hippies uit the USA of dergelijk die met argumenten komen dat ze hun unique-out-of-this-world ringen in Europa voor 80 euro per stuk kunnen verkopen. Vind ik best leuk hoor, maar ga dan niet in Goa staan met je spulletjes. Enfin, afdingen met dat blanke schorem is geen lol aan, dus verder eigenlijk alleen maar in Indische shops gekeken. We heben wel heel veel gekocht, echt teveel eigenlijk, maar wel leuke dingetjes. Je vergist je eigenlijk een beetje in hoeveel je hebt na een tijdje, ook met dingen gekocht voor Anjuna.

De volgende dag alles uitgesorteerd. Uiteindelijk bleek alles, op wat items na, nog maar net in Melissa's backpack te passen.... En ik gokte zo van, ja, hmmm, nou, zo een 7 kilo zal het in totaal zijn. Bij het inpakken bij een parcelwinkeltje bleek het om 16 kilo te gaan... Nou ja, niets meer aan te doen :), het zit in een doos en is nu onderweg, zal over een maandje of 3 aankomen.

Verder nog een halve dag gespendeerd aan het regelen van een treinkaartje naar Bombay (Mumbai), I kid you not. Eerst in de rij staan om een nummertje te trekken(en geld betalen voor het nummertje!), dan 2 uur wachten tot je met je nummertje aan de beurt bent. Not too bad, het feit dat je niet in de rij hoeft te worstelen maakt het allemaal niet zo heel onplezant. Nog wat fransen geholpen met het regelen van hun kaartje naar Mangalore, dus met m'n karma punten zit het ook wel goed.

Bombay(Mumbai)

Vrijdagmiddag half 7 ging onze trein. Het was independence day voor de Indiers en missschien daarom best wel rustig op de stations en in de trein (ookal was de route Goa-Mumbai voor die maand uitverkocht, onze kaartjes waren 'emergency quota' kaartjes). De rit was zogezegd, erg fijn.

Rond 6 uur sochtends kwamen we aan. Het was donker, maar toch merkte je ineens hoeveel krotten er tegen de rails worden gebouwd. Eigenlijk de eerste ervaring met sloppenwijken in India. Vanuit station zaten we snel in het hotel, eerst even een paar uurtjes slapen.

Na het wakker worden even rondgelopen in onze wijk. De indruk van de stad was eigenlijk meteen goed, grote schaduwrijke lanen, met statige gebouwen, dit was duidelijk een wat betere wijk binnen de stad. Ook valt het op hoe rustig het eigenlijk in de stad is. Nou ja, het is wel druk met mensen, maar je merkt het niet zo erg. En voor een stad met 16 miljoen inwoners is dat best apart. Ook merk je dat je echt in een echte stad zit. Het bruist om je heen en de boel is goed energiek. Ook is het een sjieke, dure stad, restaurants bieden een glas wijn aan voor de prijs waar je hier in Udaipur twee nachten voor kunt overnachten, maar je kunt er zeker goed eten. De culinaire hoofdstad van India, zo word het omschreven.

Wat verder wel een beetje is met Bombay, is dat je er, vind ik, eigenlijk niet als toerist moet zitten. Volgens mij is de stad het leukste als stageplek of werkplek voor een jaartje, dan ontdek je een beetje de dingetjes waar je in een korte tijd nooit achterkomt. We hadden, mede daarom, ook bedacht zondag nog wat meer te slenteren en dan maandag de trein naar Udaipur te pakken. Ben wel blij in bombay te zijn geweest, had de hele tijd beetje idee dat ik in een indiasch New York was beland.

In de treinrit naar Ahmedahbad (tussenstop naar Udaipur, vertrokken om 13:40, kwamen 22:30 aan), merkte je wel hoeveel armoede er is in de buitenwijken van Bombay. Een groot deel van het uitzicht werd bepaald door sloppenwijken en cementen krotten. Groot probleem van de stad en best heftig om te zien. De poeltjes en rivieren rond de sloppenwijken lijken halfchemisch. Er langsrijdend kom je bijna om van de stank (denk aan rotte eieren). En de kleur van het water is een soort slijkwit. Verderop kom je ineens weer in een betere wijk met echte gebouwen en tientallen meters verder zit je weer in een soort apocalypse van golfplaten krotten, smeulend vuilnis en stinkende poeltjes (dit alles bedekt in een smogachtige mist), erg bizar.

De treinrit naar Ahmedabad was overwegend overdag en daardoor hadden we een zitplaats in 2de klas. Denk aan een nederlandse stoptrein, veel drukker met net zoveel beenruimte en veel schreeuwende verkopers (CHAI CHAI, COFFEEEEEE, NESCAFEEE, CHICKEN LOLLIPOP, LOLLLIPOOOP) en dat dus zo'n 9 uur lang, zere kont, zere knieen, maar vriendelijke mensen om ons heen. Beetje geouehoerd en Melissa liet de mensen nog een beetje Blof horen van de mp3 speler, ik denk niet dat ze er van hebben genoten, ze gaven de koptelefoons erg snel terug, volgende keer toch maar Andre Hazes meenemen.

In Ahmedabad vriendelijk clubje vrouwen (de vrouwen in dit gebied trouwens, veeeel pittiger dan we tot nu toe gewend waren, niet van dat mannenvolgzame wat we tot nu toe hadden gezien), vroegen waar we heen gingen en sommeerde ons hen te volgen. Verder met oud mannetje gesproken die ook op vakantie ging in Rajasthan. Ook mensen in ons coupe waren erg vriendelijk. Eigenlijk alleen maar vriendelijkheid in Ahmedabad!, beetje spijt dat we de stad niet in zijn gegaan of de rest van Gujarat verkend hebben. Treinrit was verder erg ok, wel langzame trein (verouderd spoor) en erg koud savonds, kleine trein betekende meteen ook geen lakenman, maar in regenhoesje van tas geslapen, werkte nog best goed ook (goed ideetje van Melissa).

Udaipur

Half 9 aangekomen, een uur te laat (' But it's always one hour late, so it's quite on time', de treinhumor is iniedergeval hetzelfde als in Nederland). Voor de grap eens een foldertje van een hotel gevolgd en niet de lonely planet. Het hotel ligt buiten het touristische meer en wat verder in de stad zelf, waar bijna geen touristen zitten. De kamer is heel ruim en luxe, warm water en airco, een zacht bed en een tv, dit voor een prijs van 140 roepi (zo'n 2,50)! De goedkoopste kamer ooit en meteen 1 van de betere, hoe vreemd. En erg fijn, want zo verken je ook meer van de stad zelf, en die is best leuk (wel grappig; merkte op dat als we hier waren begonnen in India we het waarschijnlijk een vieze rotstad hadden gevonden met druk verkeer etc. etc., fijn dat het went na een tijdje en je door dat soort dingen heen kunt kijken). Geen touristen, dus geen gedoe aan je hoofd en erg vriendelijke mensen (waar is de Noordelijke lompheid en onvriendelijkheid waar iedereen ons in het zuiden over vertelde..... ik zie het niet, even afkloppen meteen). Verder die avond een film gekeken, met een klein biertje van het hotelrestaurant, bijna home sweet home. Vandaag naar het touristisch gebied gegaan. Gedoe viel wel mee, niet erger dan in andere steden, verder erg romantisch, leuke kleine straatjes, velwitte huizen en een mooi meer (wel vervuild natuurlijk, net als al het water in India). In het midden van het meer 'drijft' een paleis, deze is gebruikt in de film en dient nu als hotel (slechts 1100 dollar per nacht voor een suite). Verder dus wel touristisch, mensen herkennen gewoon dat je hollands bent en vragen in het nederlands hoe het met je gaat en bijna zonder accent! Nou dan weet je het wel :).

Enfin, we gaan de stad nog wat meer verkennen en misschien een waterfietsje regelen. Hierna naar Jodhpur en de rest horen jullie wel. Misschien vanavond nog Octopussy kijken, want die word in bijna elk restaurant gedraait, haha.

Spijt me; maar geen foto's dit keer, misschien volgende keer. Voor een indruk van Udaipur moet je toch maar even James Bond kijken ;).

Luilekkerland!!

Benaulim was genieten, maar de echte 'place to be' is Palolem! Zoals Rupez, ons Indisch manusje van alles, zegt:

"Patnem iesa good, Patnem ies owkee,
it ies quiet... not a lot of people and goood...
Patnem is all shanti shanti,
but nottt WaaaauwwwwWW, hihahaha.
Palolem is WOW!, yeeessss, Palolem is WaaaaooouWWW!"

En WOW is het zeker! Een palmbomenstrand en dolfijnen voor de kust die je 's ochtends vroeg soms vanaf de ontbijttafel kan zien!

In Palolem zijn we nu bijna 2 weken en we zijn er zooo ontzettend lui!! De meeste dagen vullen we met zwemmen, terrasjes pakken, hangen in de hangmat, uiteten (Sietske bedankt voor de banoffee pie tip!!) en slapen.

Vele mensen komen elk jaar weer terug in Palolem, zo ook onze buren van het hotel. Joha, een Finse jongen, komt er al 7 jaar en elk jaar wel 3 a 4 maanden! Onze andere buren zitten er ook al een maand. Dit mede dankzij een knieblessure die Gary heeft opgelopen bij het abseilen, maar dat ze wat langer in Palolem zitten komt ze niet heel slecht uit. Door het verband om Gary's knie vraagt iedereen wat er is gebeurt. Heel Palolem denkt nu dat hij door een haai is gebeten ;). En verder mag ik zo nu en dan zijn verbandje goed aanleggen, dus ik verleer mijn werk niet ;).

Om de rest van zuid-Goa een beetje te ontdekken en het luieren te onderbreken hebben we 3 dagen een scooter gehuurd. Joha nam ons mee naar Agonda-beach, een heerlijk rustig strandje, en aan het eind van de dag zijn we naar Cabo De Rama gegaan waar overblijfselen van een Portugees fort staan en van waaruit je prachtig zicht had op de zee en kust. Het uitzicht werd nog mooier omdat de zon net onder ging en er zwom ook nog eens een groep dolfijnen voor de kust!
De 2e dag wilden we naar Galgibaga. We zijn allebei niet zulke goeie wegwijspieten en waren veel ste ver gereden, zodat we alweer bijna in de provincie Karnataka zaten :S. Gelukkig vonden we later alsnog Galgibaga. Galgibaga was weer een mooi en rustig strand. Het bijzondere aan dit strand was dat hier schildpadden eieren leggen. Zelf hebben we natuurlijk geen schildpadden gezien, maar het idee dat ze daar komen was al erg gaaf!
De 3e dag dat we een scooter huurden zijn we eerst naar Chaudi gereden en hebben daar over de markt gelopen. 2 Truitjes gekocht voor 1,75 euro! Ik geloof dat ik hier maar eens goed moet gaan shoppen om mijn gaderobe aan te vullen ;). (Al is Indiase kwaliteit niet echt geweldig hoor...) Na de markt zijn we naar Cotigao Wildlife Santuary gereden. In dit park leven cobra's, pitons, luipaarden, roofvogels en waterbuffels. Uiteraard zagen we alleen koeien en apen...

Vandaag 2 hangmatten voor in het thuisland gekocht, zodat we dit luie leventje af en toe kunnen herinneren als we wat wegdutten in de hangmat. Het afdingen van de hangmatten was wel een hele klus! We wisten zeker dat we een goede prijs hadden, maar we hebben bijna een uur moeten onderhandelen! Uiteindelijk waren we over een prijs eens, al gingen de laatste 10 minuten over 10 rupee (18 eurocent) verschil... (ja ja, we schamen ons wel een beetje...) Toch leuk dat wij wonnen! Toen we de winkel uitliepen heb ik die vrouw als nog die 10 rupee waar we om hadden zitten te kibbelen gegeven en je moest die glimlach op haar gezicht eens zien :)!! Hihi, erg leuk!

Nog even en dan zeggen we Palolem gedag. Wie weet komen we er ooit weer terug! Het was in ieder geval vol op genieten!


Nog in Benaulim, wat schrijven.


Lekker hoor.

Beetje dammen.


Beetje raar staan.




In Palolem, meteen even de hangmat uitproberen.


Palolem beach

De hutjes aan de zuidkant van Palolem




En hutjes bij ons om de hoek.


Meinte met veelsteveel snor en nog meer baard.


Dit ziet er natuurlijk ook niet uit.


Rechts zie je het puntje van het eiland wat vlak voor Palolem beach ligt. Bij eb kun je ernaartoe lopen. We zijn er ook naartoe gelopen, flink wat snijwonden aan overgehouden, scherpe rotsen..


Hier het eilandje in volle glorie, je ziet meteen hoe dicht aan land ie zit.


De zonsondergangen zijn hier erg plesant.

Dolfijntrip. In het midden zie je Rupez, onze main man van waar we overnachten. Full Power!!


Bij de dolfijntrip. We hebben geen enkele dolfijn op de foto, mooi he ;). Wel veel dolfijnen gezien trouwens, eerst een soort met een best lelijke boggel en daarna de flipper soort, sommigen sprongen zelfs best mooi.


Butterfly beach, hier kun je alleen per boot komen, binnenkort een feest op dit strandje, woohoo, met constant dus heen-en-weer gaande visbootjes, charmant toch?


Op de terugweg.


Zonsondergang..

De lekkerste pizza in Zuid-India, ongetwijfeld, en waarschijnlijk heel India. De kok is ook Italiaans en die kan het best leuk.

Lezen, aaaah, 1 van de meer inspannende bezigheden op Palolem.


Wat meer benzine in de tank. Hier gingen we met Joha, onze Finse overbuurman touren op de scooter. Eerst naar Agona en daarna het fort bij CABO DA RRAMAAA.


Aangekomen op Agonda beach, iets ten noorden van Palolem en redelijk uitgestorven (alhoewel t toen Zaterdag was, dus iets meer gepeupel).


Agonda.

Uitzicht op het fort bij CABO DA RRAMAAAA.




smile!


En met zn tweeen op de foto, een zeer fotogeniek stel mag ik wel zeggen.

Het landschap bij het fort was redelijk apart wel.


Uitzicht, bijna zonsondergang.




En weer terug.


Melissa had natuurlijk wel weer de mooiste scooter.

De rij kamers. De 1 na laatste is de onze.


2de dag op de scooter, aangekomen bij turtle beach. Hier leggen schildpadden hun eieren en zijn ook netten aangelegd waar de eieren liggen, met een bordje van wanneer ze gelegd zijn en wanneer ze uitkomen. Galgibaga heet het strand. Helemaal geen kip bijna, Rupez had ons goed ingelicht wat dat betreft (see? I told you, turtle beach, verrrrry quiet, verrrrry good, shanti shanti, full power!)


En in plaats van palmbomen, dennebomen.


Nou was het wel zondag he, dus iets drukker dan normaal.

What happened to India?

Ola!

Gister zijn wij aangekomen in Goa, met de trein vanuit Hospet(bij Hampi). In Benaulim uiteindelijk uitgekomen. Geen Indiers, geen vuilnis overal, geen touts, geen verkoopellende aan mn hoofd, we zijn duidelijk niet meer in India, maar in Goa ;). Wel even heeeeel relaxed trouwens, even rust ;). Toen we naar dit internetcafe liepen moesten we trouwens naar Colva, wel populair bij de Indiers en inderdaad, veel indiers, vuilnis overal, verkoopellende aan mn hoofd, haha, ben wel ff blij in Benaulim te zitten. Wel raar dat verschil, Benaulim en Colva zitten tegen elkaar aan.

anyway!

Erg relaxte treinrit naar Goa overigens, was 2 uur te laat, maar ach, na de busreis van Mysore naar Hospet viel de reis van 9 uur erg mee. Ok, die bus deed er ook maar 12 uur over, maar die hobbelde 'ietsjes' meer;



In Mysore waren we een paar daagjes gebleven, we dachten oud&nieuw er ook te kunnen vieren, maar 6 dagen in Mysore leek ons toch te lang. Wel een okee stadje hoor, mooi paleis, goed te lopen en leuke bazaar, maar 6 dagen, NEEN. Treinkaartje naar Bangalore gehaald, twijfelend tussen Hampi en Bangalore, maar die trip naar Hampi leek ons wat lang, we waren nog net bekomen van de trip Ooty-Mysore. In Ooty trouwens, t stadje na KodaiKanal, waren we ook heel kort, was meer een tussenstop. Wel kerst een beetje geviert, met een kersttaart ;). En vriendelijke mensjes in t Hostel. Maar goed!

In Mysore dus, kwamen we de avond voor vertrek nog een leuk stelletje tegen, of eigenlijk viel ik ze lastig met de vraag wat ze van Bangalore vonden. Het verhaal was niet zo denderend, dus toch maar besloten naar Hampi te gaan. Wel kort dag, dus vroeg op om nog een buskaartje te regelen.

De busreis was, um, 'apart' (in de zin van het woord die mensen gebruiken na een des bouvrie house-makeover) ;). Eerst zaten we in de verkeerde bus, die ons duidelijk was aangewezen door de busstation oubi-doubi, snel tassen eruit en in de andere bus. Het begin van de rit was erg okee. De ellende begon toen het donker werd. Toen kwamen we er ook achter dat de rit niet 8 uur duurde maar 12 uur en we hadden al een uur vertraging. Ik had een hostel gereserveerd en die zouden mij ophalen, dus tijdens een tussenstop even snel gebeld;

'Can I use this phone'
-head wobble-
'Is that a yes?'
-head wobble'
Ik lachen, hij ook, hij zat me een beetje te dissen, de telefoonman, ik weet het zeker.
'I'll use it then'
-nog maar een laatste head wobble-

De telefoon ging over en even later had ik 'm te pakken. Mijn verhaal 5 keer herhaald, de goede man 5 keer bevestigd, geregeld! De busrit over de ongeasfalteerde weg duurde voort. Mensen stapten in, mensen stapten uit. Op een gegeven moment zat de bus vol, en wij hadden onze backpacks op de binnenste stoel liggen (3 stoelen naast elkaar). Dit op instructie van de buschaffeur en de kaartjescontroleerman. Dit leverde dus zo'n 2 uur ruzie op. Want de bus zat zo vol dat er veel mensen stonden, en 9 van de 10 stoorde zich niet dat een stoel werd gebruikt als baggageplek(overigens konden de tassen nergens anders staan). De 10de begon wel een heissa;

-Wijzend naar de tassen-
'Seat?'
'No, that's nog a seat, good man, those are 2 bags'
'SEAT??'
-druk wijzend naar de tassen-
(op zich zaten we al 10 uur te rammelen, het werd middernacht en ik werd ook een beetje nukkig)
'NO man, those are BAGS, they've been sitting there for 10 hours, and that's where they'll stay'

Enfin, de man droop af en ik dacht dat dat t was. Toen begon het pas. Steeds harder pratend, schreeuwend tegen de anderen, wijzend naar mij en de tassen (niet naar Melissa, als vrouw ben je in India zelden aanspreekpunt, je bent meer het aanstaarpunt, zeker als blanke vrouw). Toen wou de beste man zitten op de leuning van de reservechauffeur, die lag te slapen en werd toen wakker. Toen brak de hel echt goed los. Je kan met veel fucken in India, maar niet met buschauffeurs en zeker niet met slapende buschauffeurs. De halfwakkere man werd goed woedend wakker en sommeerde de man eens snel op te souten. Al schreeuwend ging de staande man verder. Op dat moment bemoeide de rijdende chauffeur zich er ook mee. Dit ging een tijdje door totdat de bus stilstond en de chauffeur de man de deur wees(s'avonds in the middle of nowhere). Toen werd het weer rustig, reed de bus verder en een kwartier later begon het weer. Stopte de bus weer, etc. etc. Pffff, moeizaaammmm. Wel okee dat de buschauffeurs ons bleven verdedigen, dat scheelde op zich wel een hoop ;).

Anyway, op een gegeven moment aangekomen in Hospet, daar zouden we worden opgehaald door het guesthouse met een rickshaw. Die stond er dus niet. Geeft niets, andere rickshaw gepakt en een halfuur later stonden we in Hampi. 3 uur sochtends was het toen. Daar naar het hotel en wat blijkt, niemand die daar weet dat ik 2 keer gebeld heb. Het nummer was correct, het was echt dat guesthouse, maar nee, gebeld? Nee hoor? Wanneer? ...........

Ik vragen wie de telefoon daar opneemt, wist ie niet. Yeah right.. Lekkerrrrrrrr handig. Ze hadden waarschijnlijk de kamer gewoon weggegeven, ik weet het niet. De rickshawman was gelukkig wel okee en begon een verwoedde poging een kamertje voor ons te vinden. Die vond ie, en tegen 4 uur konden we lekker gaan slapen, aaaah.

Hampi is leuk! En surrealistisch. Hampi was de vroegere hoofdstad van een Hindisch rijk wat later India werd. Er staan heeeeeeeel veel tempels en de omgeving is bezaaid met grote en kleine rotsen. Het totaal maakt een vreemde sfeer, Hampi zelf is ook heilig en de vibes zijn er ook wel naar. In Hampi hebben we in de warme uurtjes veel geluierd, en daaromheen een beetje tempels gekeken, rotsheuvels beklommen en in Hampi hebben we natuurlijk oud&nieuw gevierd!

Nu is Hampi dus een heilige plek, dat betekent 2 dingen: 1. geen alcohol, 2. na half 11 MOET alles dicht, ook met oud&nieuw.. Maar gelukkig, wat rebelse restaurantjes (cafes heb je natuurlijk niet) bleven open, hier gingen we dan ook tegen 12 uur naartoe. Daarvoor lagen we te slapen. Op de 1 of andere manier is ons ritme wat veranderd, rond 9 uur zijn we gewoon op en liggen we te pitten, zo ook nu, want anders hadden we 12 uur nooit gehaald. Enfin, 12 uur ernaartoe, wat krijttekeningen bewonderd(speciaal voor oud&nieuw) en een sapje bestellen. Maar dat kon dus niet, om een sapje te maken moest de blender aan=herrie en dan weet de politie dat de tent nog open is, dat kon dus niet. Maar 2 fanta's genomen. Om 12 uur begon het ineens, 2 stuks vuurwerk ging er af, iedereen stond op, ging de nieuwjaarstaart opeten, feliciteerden elkaar met een innige knuffel, lachten wat, en gingen ineens dansen, haha. Wel onwennig allemaal, maar wel komisch :). Het dansen ging dus wel op muziek die heel zachtjes stond. Er waren best wat leuke mensen, allemaal heel goedlachs, vooral een zeer dikke duitser die maar niet kon geloven dat ik niet rookte in India. Toen ik zei dat ik vernomen had dat de tobacco hier 'crap' was bulderde hij van het lachen en nipte nog eens aan z'n funny tobacco. Niet al te laat (schandalig vroeg), gingen we naar bed, helemaal op, moe en wat ouehoerend over dit best wel rare oud&nieuw.

Verder hebben we in Hampi dus wat geluierd, tempels bekeken, gefietst (na een uur een lekke band, fiets in een riksja, stevig vastgehouden, paste niet, andere fiets terug, en weer verder). Bijzondere plek wel, hier een kort filmpke;



Gister dus met de trein vanuit Hospet naar Goa. We zijn er nu, heerlijk vooruitzicht, even vakantie en daarna weer de cultuurschok tegemoet als we India weer binnentreden ;). Jullie horen het wel!

Oh ja, en nog wat fotoo's;


Uitzicht vanuti hotel, KodaiKanal.




Zelfde uitzicht, maar dan snachts.


Bij het kampvuur, nice!










Nogmaals uitzicht. Nu achter het raam ;).


Happy!


De 1ste aapjes die we zagen in India (er zouden nog veel volgen)


Onderweg naar Dolphin's point.




De mist trok even op, dus konden we onze omgeving even zien. Dit was op eagle's point, nabij Dolphin's point. Ik had hier erg last van hoogtevrees, was een uitstulpende rots, best eng.


Dit is dolphin's point, nog enger, hier zijn we niet op gaan zitten :)


Bij het decadente restaurant, let ook op de smaakvolle kerstversiering.


Open haardje in de kamer!




Mooi uitzicht vanaf Croaker's walk.


Dit was een ander guesthouse, daarachter zie je KodaiKanal liggen.


Wederom vanaf ons hotel.


Zonsondergang bij Croaker's walk.


Aapje op ons balkon.


10 seconden was de mist weg, snel foto gemaakt van Pillar Rock.


Op de terugweg.


Kerstcadeautjes!




Dit is nou een Thali, verschillende potjes curryachtigheden die je eet met rijst of chappati. Er
lopen telkens mensen rond die alles bijvullen, dus je kan er de hele middag zitten eten als je wilt. Thali's zijn denk ik mn favoriet qua Indisch, vooral als middagsnack


Kersttaart!


Lake Ooty.


Paleis Mysore.






Uitzicht over Mysore. Melissa is heel even Hindisch.


Paardritje in Mysore.


Bus Mysore- Hospet, op de weinige stukken geasfalteerde weg.




Meisje in Hampi.


Hampi bazaar.


Hampi tempels.




Even lezen op ons restaurantje.


Ook bananen in Hampi.


Tempel.








Happy in Hampi!


Stoeptekeningen.


Yum yum, pindakaas in Hampi!


Op de fiets over de rivier.


Of toch niet (brug stuk)


Koeienkoppen!


Sleeper class in de trein naar Goa.










Aangekomen in Benaulim!


Zonsopgang in Benaulim.