Indonesia

Omdat we zo rond de 28ste van augustus mijn (Meinte) familie in Jakarta zouden treffen, moesten we enigszins haast maken, maar eerst even overland door Maleisie. De bus naar Kuala Lumpur was zeer zalig, dus dat zat wel snor, wel kwamen we rond 5 uur s'ochtends aan in een stad waar we helemaal niets van voorbereid hadden, dus wel even kijken waar we dan sliepen. Gelukkig waren er verschillende hosteltjes dichtbij het busstation, dus een taxi was niet eens zo nodig.

Een eerste priotje was even een nieuwe camera aanschaffen; De vorige was duidelijk overleden. Hetzelfde modelletje gekocht, fijn ding, wel 100 eurie goedkoper, dus dat scheelt nog best zo in Kuala Lumpur. Kuala Lumpur is verder een beetje een moeilijke stad om te beoordelen, het is geen rotstad, maar tis ook geen heerlijk iets. Het grootste probleem met Kuala Lumpur is eigenlijk zijn identiteit; die is er niet. De kaart van het centrum van Kuala Lumpur laat 2 delen zien; Chinatown en Little India. Er zijn wél Malaysiers in de stad, maar die zijn er meer als gast. Maleisisch eten vinden was ook een probleem; 'Malaysian food? Nooo, but here have a look for a nice Tandooori chicken or a good masala dosa'. En natuurlijk kun je ergens in de hoofdstad van Maleisie, Maleisisch(stiekum is t gewoon Indonesisch hoor) eten, maar dan moet je heel hard zoeken; Probeer de talloze winkelcentra, de enige plek waar we het hebben kunnen vinden.

Om het stedelijke een beetje te breken zijn we halverwege even snel heen en weer gegaan naar de Cameron Highlands; Het bekende heuvelgebied in Maleisie. Het is er bijzonder mooi en je kunt er prima rondtrekken zonder gids. Dan verdwaal je wel ontelbare malen, maar leuk is t wel. Zo in het regenwoud op hoogte dat het lekker koel is met mistvlarden en groenbemoste bomen, het is erg mooi en deed me gelijk denken aan droomvlucht uit de efteling. Onze trektochtjes waren hadden we vaak wat onderschat en soms kwamen we net op tijd voor het donker terug; Wel erg fijn dat in het guesthouse een ruimte was met erg comfortabele stoelen en een film die draaide, had je meteen energie om de volgende dag weer te verdwalen.

Na de Cameron Highlands gingen we terug naar Kuala Lumpur om daar onze vlucht naar Jakarta te pakken. Daar babbelden we nog wat met een Maleisier die werkte in Jakarta en uitlegde dat de échte Maleisiers eigenlijk allemaal op Java zaten, toen was ik helemaal in de war. De vlucht had wat vertraging, maar uiteindelijk kwamen we goed aan. Een zweedse braziliaanse waarmee we meereisde kwam bijna de douane niet door omdat haar ticket terug niet helemaal in orde was.. We hadden al gehoord dat de douane van Indonesie niet zo makkelijk doet als in andere landen, en zowaar. Gelukkig kon ze even later toch wel door en na een taxirit van een uurtje kwamen we aan bij ons hotel.

De volgende dag liepen we zo een beetje rond in Jakarta. Grote stad, veel luchtvervuiling(vooral goed zichtbaar vanuit de lucht) en veel drukte. We kwamen in de buurt van Jalan Jaksa, hier zaten mijn broer en zus(Jaap en Sietske), die waren de dag ervoor geland. Na even wat rondloeren in de stad(en lekker zwemmen in volledig bedekkende kleding terwijl de Imam door de luidsprekers schalt) was het na een paar daagjes wel weer mooie geweest en gingen we richting Tentena (waar we zijn opgegroeid). Op het Soekarno Hatta vliegveld meeten we met mijn paps en mams (zij waren die dag eerder geland) en was de reunie compleet.

Via Makassar landen we in Palu, waar we een nachtje overnachten alvorens met 2 busjes richting Tentena te gaan. De rit naar Tentena is heel erg mooi en op bepaalde stukken heel erg herkenbaar nog van vroeger. Wel zie je nog veel uitgebrande huizen die daar nog staan van de onrust die er een tijd geleden was tussen moslims en christenen. Dichterbij Tentena begon het toch wel een beetje te kriebelen, ook omdat je ineens hele stomme dingen herrinert (het grote driehoekige bord bij het begin bijvoorbeeld..). Daarna word het toch 1 grote surrealistische bedoeling als je door de hoofdstraat zelf rijd. Snel rijden we langs ons oude huis, maar veel heb ik er niet van kunnen zien. Eenmaal bij het guesthouse aangekomen vraagt iedereen toch even aan iedereen wat er ie nog herrinert. Natuurlijk was er in die 16 jaar veel verandert, voornamelijk ook door de onrust; Zo'n 20000 christenen uit Poso en omgeving waren allemaal naar Tentena gevlucht en daarom was het kleine dorpje al een heel stuk drukker dan het was. Die avond bij de inspectie van ons oude huis bleek ook veel verandert, dit met name door slecht onderhoud. Wel was het erg leuk kleine herkenbare dingetjes te zien, ookal bleven we niet lang want het werd snel donker en we zouden bij de mensen die er nu woonden later nog eten.

De volgende dag naar de school gegaan waar mijn vader vroeger les heeft gegeven. Omdat Jaap ook filmmateriaal wilde hebben voor het hele Tentena gebeuren had hij zijn camera meegenomen, ik liep met zijn spiegelreflexcamera en Sietske en Melissa had ook hun camera mee, dus voor de gemiddelde Japanners deden we niet onder (integendeel). Een van de leerlingen op de school was vroeger een vriendinnetje(Nona) van Sietske, die was daar nu dus ook en zo spraken ze elkaar ineens. Later gingen we naar het huisje van de familie van Nona, dit waren toen onze buren, maar waren inmiddels verhuisd. Het broertje van Nona is Kiki en dat was mijn beste vriendje toendertijd, helaas zit Kiki in Salatiga, een heel end weg. Wel konden we daar foto's van toen terugkijken(waar we zelf ook opstonden als kleintjes) en ook foto's van hoe iedereen er in het nu uitzag. De dagen erna waren vooral gevuld met het bezoeken van mensen die we kenden, het ontvangst was altijd erg hartelijk en het eten erg lekker. Helaas komt mijn Indonesisch maar niet terug en zijn voor mijn gevoel de geleerde woordjes meer aangeleerd dan herrinerd. Tentena zelf is erg mooi en erg rustgevend(ondanks dat het wat drukker is), het ligt aan het Poso meer, een prachtig meer met heel erg helder water, ook de mensen zijn erg vriendelijk en duidelijk blij weer wat touristen te zien. Bij het avondeten bij ons oude huis konden we eindelijk het huis van binnen zien. Dit was nog erg herkenbaar, ookal hadden vorige bewoners wat muurtjes bijgebouwd en stond er tegenwoordig een gigantische satelietschotel (!!) in de binnenplaats. De badkamer was ook nog precies hetzelfde en prompt komt het verhaal dat ik toendertijd met een schommel uit het raam gehesen moest worden omdat ik mezelf had ingesloten. Ook had Sietske vroeger bij de garage haar naam in het natte beton gekrast en dit was nog duidelijk zichtbaar. Heel leuk om dat soort dingen te zien en ook weer te weten dat we altijd achterlangs konden lopen(nu nog) naar het oude huis van Nona en Kiki waar we altijd voetbalden en andere spelletjes deden(ookal was het grasveld veel kleiner nu, maar misschien komt dat omdat iedereen wat groter is geworden). Halverwege ons bezoek komt de vriend(Ramon) van Sietske op bezoek in Tentena wat de boel nog wat gezeligger maakte en we soms nog meer aandacht krijgen door het uiterlijk van Ramon(groot, breed, heel blond haar en hele blauwe ogen).

Ook hebben we wat rondgetourd met de auto's en later met scooters. Eerst naar de lokale Jomanda(maar die bleek niet aanspreekbaar) daarna naar een heel leuk strandje (met superhelder water) bij het meer en daarna een gigantische waterval. De waterval was 1 van de mooiste die we gezien hadden(maar dit keer waren we de enige touristen) met veel verschillende niveaus waar je helemaal naar boven kon lopen. Ook hebben we later met zn allen wat scooters gehuurd om de omgeving eens te verkennen. Zo hebben we gescooterd naar het oude huis van de piloot; Toen wij er nog woonden had Tentena een eigen vliegveldje met een eigen piloot, nu Tentena wat bereikbaarder is geworden is het vliegveldje er niet meer. Ook zijn we later naar de Sulawena waterval gegaan, deze hadden we toendertijd ook bezocht en die kon ik mij nog enigszins herrineren. Ook hebben we geprobeerd om het meer heen te scooteren(op de 2de scooterdag). Ondanks de adrenalinekick van het rijden door priegelige bochtjes in de heuvels en het mooie uitzicht van de omgeving, zijn we na zo'n anderhalf uur rijden teruggekeerd; We bleken nog niet 1 4de van de totale afstand overbrucht te hebben(en 6 uur op een scooter is best lang).

Na het afscheid in Tentena gingen we richting Napu. Hier zijn we toendertijd nooit geweest omdat de weg ernaartoe toen helemaal niet bestond. Napu is een klein dorpje op zo'n 1700 meter in een heel onindonesisch landschap van leegte en struikgewas. Pappa Janna en Mamma Janna (ouders worden genoemd naar de naam van het oudste kind, in dit geval Janna) waren oude bekenden van ons en in hun hotel in Tentena verbleven we. Omdat het hotel door het dalende aantal toeristen niet genoeg geld oplevert hebben ze in Napu een boerderijtje opgezet om ook wat omzet te maken met landbouw. Het idee was dat Sietske Ramon en Jaap op het boerderijtje sliepen terwijl wij in het dorp sliepen. Maar voor het zover was gingen we eerst een wandeltocht maken door de omgeving met een gids en Mamma Janna. Dit was een tocht naar de verschillende mysterieuze beelden die hier en in de rest van Lore Lindu(naam van het park) te vinden zijn, onderweg volgde een halve stoet kinderen ons die al lang geen tourist meer gezien hadden(ze twijfelden ook of ze wel zouden volgen, maar hun twijfel was snel gebroken toen Jaap 'snel, opschieten' had gezegd in het Indonesisch). De beelden waren leuk om te zien, maar wat echt tof was, was de weg ernaartoe en weer terug; 1 grote modderpartij over smalle paadjes door hoog riet (zitten daar geen slangen?) in een erg mooi omgeving. Het bleek 1 lange glijpartij te worden op blote voeten(de slippers waren te slipperig) met erg veel lol(vooral als er weer iemand onderuit gleed). Die avond was er erg lekker eten, met onder andere bruine bonen soep; dit was omdat ik hier vroeger er dol op was en nogal irritant begon te doen als het er niet was.

Hierna was het eigenlijk alweer tijd om Sulawesi te verlaten; Jaap, Sietske en Ramon gingen weer terug naar Nederland. Wij (ik, Melissa, Pappa en Mamma) gingen nog even naar Bali. Op Bali zitten we nu dan ook, wat wel weer een heel verschil is met Sulawesi (en de rest van Indonesie). Bali is natuurlijk heel erg touristisch. Maar verder is Bali heel erg ok en erg ontspannend. We zitten in een heeel mooi resort aan het strand. De dagen worden gevuld met zwemmen en zonnebaden en luieren, erg lekker. Ramon heeft ons duidelijk gemaakt Bali niet te verlaten zonder te surfen, maar nog niet aan te gekomen ;)(als je de golven ziet snap je trouwens wel waarom veel surfers hiernaartoe komen). We hebben ook nog een dagje in de auto rondgetourd. Het landschap van Bali bestaat uit sawa terrasjes en typisch balinese architectuur en veel vulcanen; Bali is duidelijk een plek waar je veel kunt doen, maar dat laat ik aan andere mensen over terwijl ik wederom over het strand slenter en een plons in de zee neem.

(ps; foto's komen nog)