Bjoetiefoel Laos!!

De laatste dagen van ons Thaise visum hebben we in Pai doorgebracht. Pai is een plaatsje in de bergen en het is er ontzettend mooi! Ik denk dat het een voorproefje op Laos was. In Pai hebben we 2 dagen rondgescooterd om zo te genieten van de mooie, groene omgeving. We hadden hier nog wel langer kunnen vertoeven, maar we moesten het land uit ivm het visum.
Met een mini-bus, of ter wel een rijdende koelkast (brrrr), gingen we naar de grensplaats Chiang Khong, waar we om 5:00 uur 's ochtends gebroken aankwamen, want ja, van slapen komt niet veel terecht als je bevriezingsverschijnselen krijgt van de airco en in elkaar geprakt moet zitten ivm ruimtegebrek. Dat noemt men een luxe mini-bus! De grens ging pas om 8:00 uur open en daarom zijn we in een hotel nog eventjes het bed ingekropen om vervolgens een paar uur later, nog steeds brak, de grens over te gaan.
Thailand en Loas scheiden zich bij Chiang Khong en Huay Xin door de Mekong rivier. Je neemt dus een bootje over de rivier om Laos in te komen. Bij de grens regelden we ons visum en wilden onze Thais geld (Bhat) inwisselen voor Laos geld (Kip). Dus al onze Bhat bij elkaar gesprokkeld en omgezet in Kippetjes. Heel veel kippetjes!! De man achter het loket bleek alleen nog maar klein geld te hebben. We kregen maar liefst een stapel van 10 centimeter hoog aan biljetten van 20000 kip! Wouw, we voelden ons rijk hoor! Helaas zijn die duizendjes niks waard... :S
In Huay Xin zijn we die dag gebleven. De volgende dag vertrokken we met weer een walgelijk luxe mini-bus en chagrijnige chauffeur, die ook nog eens reed als een idioot, naar Luang Nam Tha. Achteraf bleek dat luxe busje nog een beetje de Thaise invloed te zijn aan het grensgebied. We zeiden nog voor de grap: 'Nou waar is die tv?', en jawel, nog geen 10 minuten later ging er een klep naar beneden met een tv-scherm! De 3 uur durende reis naar Luang Nam Tha hebben we kunnen genieten van een karaoke dvd met romantische muziek uit de jaren 80! Wie wil dat nou niet! Aangekomen in Luang Nam Tha besloten we om een bus te nemen naar Oudomxay. Eerst weer een uur vertraging, want het komt in Laos regelmatig voor dat men pas vertrekt als de bus vol is, maar daarna hebben we genoten van de 4 uur durende busrit. Het uitzicht was zo ontzettend mooi! Ja Laos is een prachtig land! Halverwege stopte de bus bij een marktje waar men voornamelijk komkommers verkochten. Letterlijk alle passagiers kochten komkommers! En daarna vervolgde de bus zijn weg met allemaal Laos-mensen die al knabbelend op een komkommer ge‹interesseerd naar de sexy, dansende, westerse, vrouwen op Trance muziek zaten te kijken op de tv scherm, zelfs in deze brakke bus!
Nadat we in Oudomxay een guesthouse hadden gevonden en onze avondmaal hadden genuttigd zijn we door het plaatsje gaan wandelen. We kwamen een tafeltennis-honk tegen waar we een kijkje gingen nemen. Net als in Cochin in India mochten we meteen meespelen. Oudomxay ligt op de handelsroute met China en het heeft dan ook z'n Chinese invloeden, misschien ook vandaar de populariteit van tafeltennis?
De volgende ochtend zijn we na het ontbijt, waar ik een glimp opving van een rat aan een stokje op de barbeque..., met de bus naar Muang Khua gegaan. In Muang Khua waren weinig toeristen. De mensen keken ons dan ook nieuwsgierig aan en soms echt alsof we 2 buitenaardse wezens waren. Misschien keken wij wel het zelfde naar hun en hoe zij leven, dat is erg indrukwekkend! Er zullen vast wel toeristen voor ons zijn geweest, want er waren tenslotte een paar guesthouses in het dorp, maar echt gewend aan toeristen was men niet. Meinte en ik houden het er maar op dat ze de guesthouses alvast hadden gebouwd voor de dag dat de toerist het plaatsje zou ontdekken en daar waren wij dan! Bijna niemand sprak er Engels en wij komen helaas nog niet verder dan 'Sabaidee' en 'Kop chai'... De uitdaging van de dag was dan ook om iemand te vinden die Engels sprak en het regelen van een boot naar Nong Kiaw.
De boottocht regelen was gelukt en de volgende dag gingen we deze tocht maken. We waren de enige op de boot, een privetocht van 4 uur lang! Meestal worden boten zo vol mogelijk geladen, want hoe meer mensen, hoe meer centen voor de bootman! Hoe verder we vaarden, hoe hoger de bergen werden en de omgeving was echt zo ontzettend mooi! In Muang Ngoi Neua zijn we vroegtijdig uit de boot gestapt. Het was hier zo mooi, daar wilden we wel even blijven. Muang Ngoi Neua was wel iets toeristischer dan Muang Khua, maar naast de guesthouses was het nog best wel een authentiek dorp. We hadden een hutje met uitzicht op de rivier en het was een perfecte plaats om een beetje te relaxen, genieten van de mooie natuur en de Lao-biertjes (men zegt het beste bier van Azi‰ë). Rond Muang Ngoi Neua zijn we in de brandende zon naar een grot gelopen waar we heerlijk met onze voetjes in de rivier hebben gepoedelt. Hierna zijn we naar een dorpje gelopen, genaamd 'Banna'. In 'Banna' kwamen we op het juiste moment aan. In een restaurantje vierde men het einde van het schooljaar en dit werd gevierd met een heleboel 'Lao-lao' (een onwijs sterk drankje) en een maaltijd bestaande uit plakrijst en waterbuffel. We mochten meteen aanschuiven en kregen een gelukswens toegesproken waarbij een touwtje om ons pols werd gebonden. De kinderen kwamen om de 5 minuten met de 'Lao-lao' en na een uur waren sommige van de leraren al goed zat. De toeristen, ja er waren nog een paar die het fijne authentieke 'Banna' hadden gevonden, deden iets voorzichtiger, want als je van dat spul geen maag-zweer krijgt dan weten wij het ook niet meer! We hebben erg genoten met onze Lao-vriendjes, al heb ik stiekem af en toe wel wat waterbuffel vlees wat ik niet weggekauwt kreeg door de houten vloer heen gedropt. Je blijft kauwen...
Na Muang Ngoi Neua zijn we met de boot naar Nong Kiaw gegaan. Daar hebben we een dag een fiets gehuurd en zijn naar een grot gefietst. In deze grot schuilden de mensen uit het dorp tijdens de 'Geheime oorlog' toen Amerika het land plat bombadeerde omdat men tegen de opkomst van het communisme was. De grot was groot en misterieus. Er waren verder geen bezoekers en dus hebben we ons heerlijk uitgeleefd met prachtige liederen fluitend in de grot van 'Alles kan een mens gelukkig maken' tot 'Kill Bill', want fluiten in een grot is door de echo bijzonder mooi! We vervolgden onze weg op de fiets richting de waterval, maar de zwarte wolkendek deden ons beslissen om vroegtijdig om te keren. Terug fietsend door een dorpje zagen we opeens kinderen met 2 kleine uiltjes ronddolen. Voor deze nobelle diertjes stopten we natuurlijk wel even! De kinderen kwamen meteen naar ons toe en we kregen de 2 uiltjes op onze handen gezet. Wat een wijze, mooie vogels! Hierna begon het, zoals we al voorspeld hadden, een beetje te spetteren. We waren het dorpje al weer uit gefietst en nu was er alleen maar weg, heuvels en ah, ja, daar op de heuvel was een dakje waar we onder konden schuilen! Het stond midden in een boerentuintje. We waren net op tijd onder het dakje toen het echt goed begon te plensen. Een boer en een boerin die op het land aan het werk waren kwamen ook schuilen. Ze stookten een vuurtje op om de lunch voor te bereiden. De lunch bestond uit plakrijst, een kikker en insecten die leken op een wesp ter grote van 2 bij 5 centimeter. De insecten werden aan een stokje geregen en werden boven het vuur gelegt. En waar we bang voor waren gebeurde... Ze boden ons hun smakelijke hapje aan. Misschien omdat wij ze ook van onze gebolde koekjes hadden gegeven...? Na een goede observatie hoe ze deze insecten oppeuzelden, durfden we het aan. Eerlijk gezegt, het smaakte niet heel slecht! Vooral het buitenkantje, die was zo lekker krokant van de barbeque! Maar het idee... De kikker hebben we dan ook afgeslagen, maar de boer at hem helemaal op! Dit is dus een echte Lao-maaltijd??? Jummie!
Nu ik dit schrijf zitten we in Luang Prabang. Luang Prabang was vroeger een koloniale stad en er staan dan ook een heleboel mooie, grote, statige huizen. Je kan er heerlijk stokbrood met Camamber eten (ik ben nog op zoek naar de boursin...) en echte Franse wijn drinken, helaas kost dat wel een hoop kippetjes...

We zullen ons dus wel vermaken in Luang Prabang :).


In Chiang Mai hebben wij niet zoveel foto's gemaakt. Maar hier toch eentje; In het park genietend van het fruit.


Na Chiang Mai door naar Pai, waar we meteen een scooter huurde. Alle helmen waren te klein voor Meinte, maar met zo'n hoofd is er toch geen redden aan.


Alhoewel.. Een zonnebril doet al wonderen :)


Het regende dus we hadden de poncho weer ns uit de tas gehaald, zeer effectief op een scooter.


1 van de plaatjes onderweg, erg mooie omgeving.






Dit is de Mekong, foto vanuit Thailand, aan de overkant Loas.


Het kodak moment bij de 'grensovergang'


Aan de overkant het nodige papierwerk invullen. En geld wisselen natuurlijk. Wel je tijd nemen natuurlijk, zodat er op een gegeven moment een Engelsman zuchtend en steunend achter je staat, hoe komisch. Uiteindelijk gaf ie het maar op geloof ik, aangezien we er rustig de tijd voor namen(de wisselman was begonnen met perongeluk 2000 bhat te weinig te tellen, daarna wilde ik zeker zijn dat de 2 miljoen+ kippetjes ook echt 2 miljoen+ kippetjes waren)


In Laos! Rechts de Mekong.


Onderweg met de bus van Luang Nam Tha naar Udomxai (vanuit het grensplaatsje zijn we naar Luang Nam Tha gegaan, aangezien onze dolle chauffeur zo hard reed dat ie 2 uur eerder aankwam dan gepland, konden we mooi nog een bus pakken)






In Udomxai helemaal geen foto's gemaakt, want de volgende dag alweer richting Muang Khua. Bij de bus verkochten ze sticky rice in een bamboe iets met bepaalde zoetige kruiden, erg lekker.


In Muang Khua.


Niet lang want de volgende dag met de boot richting Nong Khiaw. Na 4 uur kwamen we aan in Mguan Ngoi Neua, wat er zo mooi uitzag dat we daar maar zijn uitgestapt.


Onderweg kocht de bootman nog snel wat vissen van de vissers op de rivier, toch nog wat centjes bijverdienen.


Uitzicht vanaf Muang Ngoi Nua


En het dorpje zelf (1 straat)


Zonsondergang vanaf guesthouse gezien.


Het zou die avond erg gaan stormen, de wolken bouwden zich al flink op.


Volgende dag wandelen richting grot


Mooi zo midden in de jungle. Het water wat uit de grot kwam was ijskoud, terwijl de rivier zelf een soort vieze lauwheid had.


En de nodige spin


Bij de grot zelf.


Richting het dorp over rijstvelden waar waterbuffels afvragen waar die gekke 'falang' nu weer heen gaan.


Bij de ceremonie in het dorp, touwtjes om de polsen binden voor geluk voor het komende schooljaar.



Tijdens het eten en drinken. Er zaten daar ook 2 Nederlanders die 3 maanden lang Engelse les aan die school ging geven. De Nederlandse vrouw had voor de grap 'Lao Lao' (een soort pure alcohol, heel sterk) in een Laos beer fles gedaan. De man tegenover ons, die al flink bezopen was, dronk nietsvermoedende een hele glas Lao Lao op, waarna hij spontaan naar de railling rende om over te geven, haha, arme man.


Het dorpje zelf.


Bij het dorp, op de terugweg.


Meinte met de lokale huiskat.


Aangekomen in Nong Khiaw, de boottoch ernaartoe en bij aankomst was vergezeld met een enorme stortbui.


De rivier vanwaar we naar Nong Khiaw zijn gekomen


De brug over de rivier.


Zonsondergang bij Nong Khiaw.


Baldadig als we zijn, hebben we op die dag besloten 1 of ander vaag pad langs de rivier te volgen. Na een uur wandelen bleek er een blok modder aan onze schoenen te hangen. Toen de begroeiing te dicht werd en er teveel bloedzuigers waren, besloten we maar terug te lopen om vervolgens met de fiets langs de autobahn naar de grotten en waterval te gaan.


In de grot. Zeer mooie akoestiek.





Vanaf de grot richting waterval waar we deze uiltjes mochten vasthouden.




Onderweg geschuild in een hutje waar deze man en zijn vrouw ook aan het schuilen waren voor de regen.


En waar prompt een waar feestmaal werd bereid.


Wat uiteraard niet afgeslagen werd. Yum!


Luang Prabang, het Cochin van Laos.

Kakkie en de wraak van de witte drollen

En zo zaten we dan in de bus richting Kho Pha Ngang. Het eiland heeft reputatie een soort feestbeestmecca te zijn, maar in het Noorden schijnt het heel relaxed te zijn, dus onze reden om die kant op te trekken. Helaas kozen we net de datum uit van de Full Moon party(echt plannen hoeft niet in Thailand, maar in dit geval was het wel handig geweest), maar dat wisten we pas achteraf. Dat is zo een berucht strandfeest waar duizenden op afkomen. Ik wilde eigenlijk een paar dagen ervoor aankomen om een beetje in alle rust aan te kunnen komen, maar helaas. De bus zat vol en later ook de boot. Volgeplempt met Engelse tokkies die allemaal bij het wachten op de boot nog snel een half kratje heineken (want dat hebben ze ook in Thailand) naar binnen hadden gewerkt. Helaas was het weer wat stormachtig (nog een cycloon gezien vanuit de boot). De boot schudde heftig heen en weer gedurende de 5 urende(normaal 2 uur) boottocht naar Ko Tao en daarna Kho Pha Ngang. Resultaat was dat de halve boot al kotsend bij de wc zat, eentje presteerde het zelfs de hele rit braakgeluiden te produceren. Nu was ik zelf ook wat zeeziek, want de boot ging echt goed heen en weer, maar gelukkig hield ik alles binnen.

Op het eiland zelf bleef het weer slecht de eerste paar dagen (niet naar Full Moon geweest trouwens, het hoosde vreselijk die nacht en als ik in de regen wil staan tussen dronken Engelsen was ik wel in Amsterdam gebleven ;)). Op zich niet erg, geen ene nix doen de hele dag, beetje eten, wat drinken, een Sudoku op proberen te lossen waar een Engelsman al 3 maanden mee bezig was (want zo lang zat ie daar al). Maar wat je dan niet beseft is dat je eigenlijk op een tropisch eiland zit. Na 5 dagen brak dan eindelijk de zon goed door en wat een verschil! Het zand bleek ineens echt wit te zijn, het water had verschillende kleuren groen en blauw door elkaar en je kon gewoon de bodem van de zee zien! Zelfs al was je zo diep dat je niet kon staan, dan nog kon je de bodem zien, echt heel bijzonder.

Doordat het water zo doorzichtig was zag je af en toe ook een soort van witte drollen op de bodem liggen, heel gek. Ik weet nou dus niet precies wat dat zijn, maar elke keer als je in de buurt van een witte drol kwam voelde je ineens allemaal prikjes op je lichaam (mocht iemand weten WAT dit nu eigenlijk is, ik hoor het graag). Na wat dagen zwemmen, liggen in de hangmat, verwonderd turen over de zee, etc. besloten we weer terug te gaan. We wilden eigenlijk naar Ko Phi Phi of iets rondom, maar het weer was niet echt je van het, wellicht een andere keer. De terugreis ging heel voorspoedig en inderdaad; Reizen in Thailand is heel erg makkelijk, je krijgt zelfs stikkertjes op je lichaam en tas zodat de 'helpers' precies weten welke kant ze je op moeten sturen. De grootste uitdaging in het reizen is eigenlijk gewoon een bus zonder airco vinden...

Oh trouwens! Voor ik het vergeet. Kakkie(waar de titel naar verwijst) is voluit Kakkie de Kakkerlak. Onze gevleugelde (want ze kunnen vliegen! de een kleine ondeugden) vriend was waarschijnlijk vanuit Bangkok meegereisd in onze tas. In onze kamer kwam hij zomaar op een avond onder mijn kussen doorgekropen om ons het komende uur te terroriseren. Het monstertje zat namelijk in onze klamboe en we wilden hem vangen(niet doodstampen, dan schijnen ze heeeeel veel kleine kindjes te krijgen), maar ze zijn zo snel en duivels (ik ben nog net zo bang voor kakkerlakken als vroeger) dat ik hem niet heb kunnen vangen. Enfin, uiteindelijk uit de klamboe gejaagd en een dag voor ons vertrek dook ie weer op in de badkamer. Daar heb ik hem met alle liefde doodgeslagen om zodoende een kleine kakkerlakkenplaag te ontketenen op Kho Pa Ngang.

Terug in Bangkok was het weer aan het regenen. Bij het ronddolen met de beroemde skytrain (een te dure overgehypede metro die niet ondergronds wilt) kwamen we uit bij Siam Square. Een beetje het elitaire deel van Bangkok. En daar hebben we een winkelcentrum gezien, nounounounou. Groots, glimmend, perfect ingerichte tokootjes met pchooftprijzen op de labeltjes. Ook was daar een bowlingbaan en die verleiding konden we natuurlijk niet weerstaan.
Het was eigenlijk wel weer heerlijk zo even decadent, vooral toen we daarna naar het iMax theater gingen en jongensjongens wat een groooot scherm. Wel spiderman 3 dus de film was best slecht, maar op zo'n scherm is eigenlijk elke film een klein spektakeltje. Na al dit leuks besloten we even te gaan eten buiten het winkelcentrum, maar het hoosde zo erg dat we daar maar vanaf zagen (auto's begonnen al een beetje drijfend te rijden enzo).

Na Bangkok gingen we naar Kao Yai national park. Dit was erg leuk met vriendelijk gidsen en leuk gezelschap. De jungle was voor ons helemaal nieuw op deze rit en weer heel anders dan Chitwan national park. Het voelde ook echt als een jungle; met wormen, spinnen, vechtende apen, neushoornvogels, uilen, bloedzuigers,vuurvliegjes,schorpioenen,slangen. Het was heel spannend erdoorheen te lopen. De dag bij aankomst hebben we vooral in grotten rondgedoold en heel veel vleermuizen gezien. Bij zonsondergang is er een bepaalde grot waar 2 miljoen vleermuizen tegelijkertijd uitvliegen; Dat hebben we dus ook gezien, erg spectaculair want 2 miljoen dat zijn er nogal wat(het duurt ook wel een tijd voor ze er allemaal uit zijn). Ook hebben we aan vleermuizenpoep geroken, wat een hele bijzondere geur heeft. Die dag daarna hebben we de trektocht in de jungle zelf gedaan. Met een gids die met een waar machet zich een weg door de begroeien vocht, waar wij dan struikelend en glijdend over de modder achteraan strompelden. Het was leuk want de gidsen vonden het echt leuk om achter de dieren aan te rennen en ze deden echt hun best. We hebben ook veel gezien, zelfs een hele grote schorpioen, die eigenlijk best wel eng was zo kruipend op mn arm. Verder zaten er in onze groep twee backpackers uit Duitsland die aan het eind van de reis naar India gaan, dus die hebben we mooi af kunnen schrikken ;). Terwijl het gekke is dat nu in Thailand we stiekem een beetje met weemoed aan India denken.

Na het park zijn we naar Khorat gegaan om de Phom Rung tempels te bezoeken. Dit was niet geheel gepland, maar omdat de mensen ons vertelden dat dit nog best de moeite zou kunnen zijn, zijn we maar die kant op gegaan. En inderdaad; Zeer de moeite waard. Ook hadden we sinds Hampi(4 maanden geleden) eigenlijk al geen tempels meer bezocht, dus dan kan het weer. De tempel staat op een uitgestorven vulkaan en er komen was nog best uitdagend. Het laatste stuk van de rit zaten we achterop bij 2 opaatjes die hun pensioen een beetje bij elkaar aant schrapen waren met taxiritjes op hun scooters :). Het gekke was dat er hier Thaise mensen waren die met ons op de foto wilden of stiekem fotoos maakten; We dachten dat dit een typisch Indier-trekje was, maar neen!

Na Khorat gingen we naar Phitsanulok ('happy happy happy time in Phitsanulok!' zei een Thaise vrouw tegen ons, dus dat zat vast wel snor). Hier hebben we de geneugten van een marktje ontdekt zonder touristen; Kippepootjes, slagroomsoesjes,verse sapjes,vishapjes en wat al niet meer en het meeste niet duurder dan 10 bhat(20eurocent) en erg lekker. Met een engelsman die daar alweer wat daagjes zat door voedselvergiftiging(niet door de markt hoor,haha) naar Sukhothai gegaan, een historisch park vol met tempeltjes en buddha's. Allemaal erg mooi en we hebben ons best vermaakt, vooral omdat je in het park met een fiets gaat, wat natuurlijk zeer plesant als je alweer een tijd niet gefietst hebt. Het guesthouse was trouwens zeer bizar, half in een soort jungle met een spookachtig sfeertje. In de kamer nog verrast door een kikker (froggie de superfrog) die mij die avond nog besprong toen ik al lag te slapen (ik kan best hoge gilgeluiden produceren, zo kwam ik achter).

Na al dit cultureels zijn we naar Chiang Mai gegaan, de plek bij uitstek als je weer helemaal het gevoel wilt hebben in je eigen thuislandje te zijn. Overal Mexicaans, Israelisch, Belgisch,Duits eten en op straat zie je meer blank dan Thai. Het is desondanks nog best een plesante stad, met een leuke markt en veel boekwinkels. Ja je hebt ook tempels, maar ons tempelquota voor Thailand hebben we alweer overschreden. We doen hier vrij weinig, wat natuurlijk precies de bedoeling is. Morgen even rondscooteren; en daarna langzaam richting Laos, want ons visum is bijna verlopen.

Het is raar weer te bedenken dat Thailand weer voorbij is; Aan de andere kant komen we nog in Bangkok voor onze terugvlucht naar Nederland en dan gaan we (lees:Melissa) pas echt goed shoppen.


Aankomst in Bangkok; Verwonderd afvragen op welke maanbasis we zijn aangekomen.




Bij aankomst meteen naar ziekenhuis voor maagje Melissa; In Thailand weten ze wel raad met zieke mensjes; Hopsa, opgenomen worden. Wel een raar soort introductie tot het Thaise eten.


Maar dat Thais eten heel lekker en bijzonder is kwam Melissa al snel achter toen ze ontslagen was uit het ziekenhuis.


Khao San road. Grappig is dat je buiten Khao san,wat een best kort weggetje is, veel minder touristen ziet. Ik vroeg me dus af of al die touristen de hele dag rondjes rond liepen op Khao san, want hoe kan het anders dat de rest van de stad zo verstoken is van touristen. En inderdaad, toen Melissa haar haar liet invlechten zag ik sommige mensen 6(!!) keer voorbij lopen(het duurde iets langer dan een uur, dat invlechten).


Flinke hoosbuien in Bangkok(en de rest van Azie, zo bleek uit de weerberichten)


Met de boot op de rivier in Bangkok.


En met de bus.


Als India Ying is dan moet Thailand Yang zijn(iniedergeval Bangkok)


Op naar ons eigen persoonlijke uitkijkpuntje.


Het uitzicht is erg mooi; eigenlijk een soort New York lijkt het wel.








In het park naast het gebouw liep dit rond.


Wachten op de skytrain naar het jazzcafeetje.


Omring worden door schermen (in sommige drogisterijen ook; Dan had je bijvoorbeeld een schermpje naast de Andrelon waar je dan reclame zag over de Andrelon)


Bij Victory monument.


Nachtmarktje.


Haar laten invlechten. Bij mij vroegen ze of ik mijn haar wilde laten repaireren ('shall we fix your hair?'). Ik begrijp niet zo goed wat ze bedoelden.


De wokman


De lucky buddha! De lucky budha is eigenlijk een soort scam. De tuktukman brengt je voor weinig geld naar de lucky budha(die natuurlijk alleen op die dag open is) en naar andere plekken voor slechts 20 bhat! De grap is dat ie je daarna naar een souvenier of gemshop neemt waar je onder druk word gezet om spullen te kopen. Op straat vertelde een zeer vriendelijke man ons dit, dat de lucky budha alleen vandaag te bezichtigen was,etc. etc. De tuktukdriver herhaalde dit riedeltje een beetje en toen hadden we al wel een beetje door dat het een soort onzin was, maar voor de grap, ach waarom niet. Bij de lucky buddha (het heette waarschijnlijk ook nog ns anders, google maar op lucky buddha en 'gemscam', dan lees je het hele verhaal van andere mensen) aangekomen, wilde de man ons naar meer plekken brengen, maar dat wilden wij natuurlijk niet. Toen werd ie een beetje chagrijnig en begon te schreeuwen etcetera. Op een gegeven moment gooide hij zijn fles water stuk op de grond, waardoor mn broek doorweekt was, waardoor Melissa bijna haar fles op zijn kale hoofd stuksloeg(maar miste, of eigenlijk was het meer een soort zwaaibeweging,haha). Enfin, allemaal erg lachwekkend, hij bleef nog een beetje doorschelden en wij zijn naar de 'lucky budha' gegaan om daar een man tegen te komen die weer het hele riedeltje opnoemde.


Bij het teruglopen vanaf de lucky budha nog wat tempels tegen gekomen, hier een beeld op 1 van de 'totem' palen.


Dit is niet Kakkie, maar een inferieur insect wat niet eens kon vliegen.


In Chumphon wachten op de boot naar Kho Pa Ngang.




Cycloon vanuit de boot.


Het weer werd er niet veel beter op.


In de hangmat luisteren naar de regen.


En andere belangrijke zaken :).




Eb en wolken.


En dan ineens zon, wooohooo!

Nog wat zandsculputuurtjes maken.

Kakkie de Kakkerlak, seconden voor zijn/haar dood.

Bowling!

Hoosbui

Aangekomen in Green Leaf guesthouse, Pak Chong, nabij het Kao Yai national park.

De BatCave

Werd ook veel gemediteerd door monniken, ook veel budha beelden.

Lieve duizendpootjes. 1 gids had zelfs geteld hoeveel pootjes ie had, maar dat ben ik vergeten.

(edit Melissa: En kijk vooral naar de mooie ring ;))

De miljoenen vleermuizen die uit de grot gingen, ze vlogen in vreemde patronen.

Onderweg remde de bestuurder ineens; Deze uil zat rustig te wachten tot we kiekjes van m hadden genomen voor ie wegvloog.

De volgende dag met de anti bloedzuiger sokken.

En een klein vriendelijk vriendje die meelifte op de jeep.

De gids had soms gekke buien. Misschien slikte hij ook Lariam.

Aapjes!

Binnenkant van een boom, kon je inkruipen, die vlek dat ben ik.

Bloedzuigers!

Welcome to the jungle.

Het gezelschap in de jeep.

Bij de waterval waar ook een stukje van 'The Beach' is opgenomen(dat stuk waar ze het eiland ontdekken en rennen en dan niet van de waterval af durven te springen)

Kwam ineens een groep monniken langs en ze wilden best even poseren.

Onderweg kwamen we deze tegen.

En die legden ze voor de grap maar op mij neer (theorie; De jongen op de vorige foto had ik tijdens zijn slaap laten schrikken door hem ineens heen en weer te schudden, dit was precies diezelfde jongen die schorpioentje op mij lanceerde, toeval?)

En oh ja; zo ziet een dodemansgrijns er dus uit.

En weer onderweg, op zoek naar wilde olifanten, die hebben we helaas niet gezien.

Bijna zonsondergang...

Bij Khorat; het beeld van de vrouw die vocht tegen indringers vanuit Laos; ze word nog steeds enorm geeerd.

Phnom Rung

Markt Phitsanulok.

Froggie de superfrog.

Sukothai

En weer terug in Phitsanulok, op zoek naar een markt die dichtbij het busstation zou moeten zijn(en 3 km is relatief gezien toch ook helemaal niet ver ;))